Ik heb een vriendin die mijn vertrouwen geschaad heeft. Ik wil dit graag met haar bespreken, maar dat vind ik moeilijk. Ik wil haar niet verliezen en de schade nog groter maken. Daardoor lijk ik tegenwoordig wel op slot te gaan. Waarom kan ik het haar niet rechtstreeks zeggen?
Tja, dat is een onderzoekje waard. Wat maakt dat jij het moeilijk vindt om een grens aan te geven? Staat ”nee zeggen” voor jou gelijk aan het ”verliezen van de ander”?
Mag je voor jezelf erkennen dat het je verdriet doet, dat je vriendin je vertrouwen geschaad heeft? Zou het ook kunnen zijn dat je een grens wilt trekken, maar bang bent voor haar reactie? Is een grens trekken voor jou hetzelfde als ”op slot gaan”?
Ik citeer nog enkele opmerkingen van jou: „Ik ben bang dat mensen mij lastig vinden wanneer ik een grens aangeef. Ik wil me ook niet aanstellen. Toch vraag ik me ook af: ”Ben ik echt zo lastig?” Misschien reageer ik ook veel te laat als ik teleurgesteld ben. Ik probeer het eerst zelf op te lossen door er veel over na te denken. Totdat er weer iets gebeurt en ik er opnieuw niets van zeg. Ik merk dat anderen daar gebruik maken. Want Tanja is toch niet zo moeilijk en die vindt het wel goed… Dat in mijn schulp kruipen is meer een beschermende houding naar mijzelf toe. Op die manier verwerk ik verdriet en teleurstelling, maar ondertussen kan ik er behoorlijk mee zitten en er weken over tobben. Volgens mij heb ik geen moeite met grenzen aangeven. Ik zeg bijvoorbeeld wel snel hoe ik ergens over denk en mijn ja is ja en nee is nee. Deze situatie vind ik anders. Het lukt mij niet om op het overrompelende gedrag van de ander tegenover mij te reageren. Dat is toch iets anders dan simpelweg een grens aangeven? Ik zou er best wat sterker in willen worden. Maar misschien moet ik ook hierin leren om het oog alleen te slaan op God. Het is een strijd voor mij.”
Beschermen
Ik wil graag dieper ingaan op het thema ”grenzen”. Grenzen geven aan waar onze eigendommen of onze verantwoordelijkheden eindigen en waar die van de ander beginnen.
Om grenzen te kunnen aangeven is het belangrijk dat bekend is wat de grens precies is en waar die grens ligt. Grenzen aangeven helpt ons om onszelf, maar ook anderen te bescher-men. Als niet duidelijk is waar de grens met Duitsland ligt, weet niemand in de buurt van de landsgrens waaraan hij zich moet houden. Moet je nu in Nederland belastingaangifte doen of in Duitsland? Het is dus belangrijk dat we de grenzen bespreken en ook de consequenties van het overschrijden van die grenzen. Anders hebben ze geen enkel nut.
Emoties
Geestelijke grenzen helpen ons om Gods wil van onze wil te onderscheiden. God heeft Zijn Tien Geboden aan ons gegeven, die ons leren wat de grenzen zijn in het dienen van God en het liefhebben van onze naaste. Ieder mens heeft een eigen verantwoordelijkheden gekregen. Een kind heeft andere grenzen dan een ouder. Jouw vraag gaat over de grenzen in het sociale leven. En je vraagt je af of het wel zo gewenst is om grenzen aan te geven, wanneer je Gods wil volgt.
Je voelt je verdrietig en teleurgesteld en je kruipt in je schulp om daar je emoties te verwerken. Tegelijkertijd schrijf je dat het ”verwerken” niet zo goed lukt. Het probleem blijft je continu bezighouden en je blijft verlangen naar verbinding met je vriendin. Je probeert in je schulp te overleven, maar merkt dat dat niet zo gemakkelijk gaat. Dan zit er, denk ik, niets anders op dan tevoorschijn te komen. Erken tegenover jezelf dat je verdriet hebt omdat je vriendin je vertrouwen geschaad heeft. Zoek mogelijk heden om je teleurstelling uit te spreken en benoem de situatie concreet. Het kan zijn dat je vriendin zich niet eens bewust is dat haar handelen jou geraakt heeft. Op deze manier geef je haar de gelegenheid om terug te komen op wat ze gedaan heeft. Jij bent niet verantwoordelijk voor het feit dat zij zich mogelijk afgewezen voelt. Bedenk dat je het uitspreekt om een eerlijke verbinding met haar te hebben. Juist door in je schulp te kruipen, wijs je anderen af.
Wees ook mild naar jezelf. Pas als je werkelijk gaat uitspreken waar jouw emotionele grenzen liggen, zul je met vallen én opstaan leren dat zelfbewust spreken je meer oplevert dan ongewenst ‘pleasen’.
Verder denken, verder lezen
Twee stellingen, die ik ooit las en graag met je wil delen:
- Grenzen aangeven in contact is geen afwijzing
- Grenzen aangeven in contact kan verbindend werken
Wil je er verder over lezen:
- www.meergenietenmindermoeten.nl
- Nee is oké”, Corianne Ros en Michelle van * Dusseldorp; ISBN 978-90-5881-903-1; Buijten & Schipperheijn
- Kinderen en grenzen”; dr. Henry Cloud en * dr. John Townsend; ISBN 978-90-7619-306-9
Lees eerdere afleveringen
-%20RenateB%20(10)_preview.jpg?width=144&height=68&crop=0%2C488%2C1067%2C816&format=jpeg&dpr=1.0&signature=63b8b59c870f5877f8ea1f95d5a27d1985e34b7f)
.jpg?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C866%2C575&format=jpeg&dpr=1.0&signature=ff6678151efaded1514859badb6f165ef61c2bd8)
_preview.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1600%2C1067&format=jpeg&dpr=1.0&signature=f7013b85734222ea05b9e3b2fb19692c401e28ca)
_preview.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1600%2C1067&format=jpeg&dpr=1.0&signature=51510140835486e7599a9c9922957b891d6a1119)
