Wim Visser is monteur én rechterhand van de huisarts

Op doordeweekse dagen sleutelt hij met plezier aan opleggers en aanhangers. Hoogtepunten vormen voor Wim Visser (47) echter de momenten dat hij een ambulance van de huisartsenpost bestuurt. De inwoner van Leusden trekt z’n handschoenen aan en voelt zich als rechterhand van de dokter in zijn element. „Hulpverlening past bij mij.”

Het ziet er tijdens zijn middelbareschooltijd niet naar uit dat hij monteur zal worden. Werken in de hulpverlening lijkt evenmin voor hem weggelegd. Wim Visser groeit op in Amersfoort en Leusden, kiest na de basisschool voor de dierhouderij en volgt de middelbare agrarische school. Na zijn schooltijd gaat hij bij varkensmest- en fokbedrijven aan de slag. „Ik volgde een opleiding die gericht was op koeien, maar ik heb alleen maar in de varkenssector gewerkt.”

Zijn diensttijd brengt een grote verandering. Visser kiest ervoor om als beroepsmilitair aan de slag te gaan. Hij verblijft verschillende jaren op de basis Seedorf in Duitsland en wordt een halfjaar uitgezonden naar Kosovo. Daar bestuurt hij een tientonner en is het zijn missie om humanitaire hulp te verrichten in het door oorlog verscheurde gebied. „Ik vervoerde van alles: drinkwater, douchewater, kolen, stenen, hout.”

Hij doet veel technische kennis op, voertuigen blijken op hem een speciale aantrekkingskracht te hebben. „Als burger had ik mijn rijbewijs B gehaald, bij defensie volgden C, D en E. De scholingsmogelijkheden waren groot. Doordat ik bij een stafafdeling werkte, kreeg ik ook de gelegenheid om een speciale opleiding als directiechauffeur te volgen. Er was een redelijke kans dat een generaal me nodig had. Ik leerde zo comfortabel mogelijk te rijden, kreeg kennis van veiligheid en wist hoe ik moest handelen bij bijvoorbeeld een achtervolging.”

Tijdens zijn diensttijd trouwt hij en hij besluit zijn loopbaan als militair niet langer dan afgesproken voort te zetten. Hij wordt aangenomen als aluminiumlasser bij Veldhuizen Wagenbouw in Groenekan. „Ik had opleiding noch ervaring. „Daar staat de lasapparatuur en dat is aluminium”, zo ging dat. Maar ik had natuurlijk wel de nodige kennis van techniek en voertuigen.”

Als het carrosseriebedrijf een bedrijfshulpverlener (bhv’er) zoekt, meldt Visser zich. Tijdens een bijeenkomst voor hulpverleners in Soesterberg komt hij in aanraking met de Snel Inzetbare Groep ter Medische Assistentie (SIGMA). „Ze zochten mensen voor het snel opzetten van een veldhospitaal bij rampen en calamiteiten. Vele jaren ben ik in m’n vrije tijd voor hen actief geweest. Je wordt bij rampen opgeroepen, volgt cursusavonden en doet mee aan oefeningen. Ondertussen leer je veel over tal van medische zaken. Daarnaast heb ik een ehbo-opleiding gevolgd.”

Beeld: Tineke van der Eems

Auteur