Van klas naar cabine en omgekeerd

André van Veldhuizen (49) uit Kootwijkerbroek is al jaren werkzaam in het onderwijs. Sinds enkele maanden rijdt hij echter één dag in de week met een truck met oplegger door Nederland. „Heerlijk, als je de hele week met je hoofd bezig bent.”

Tijdens zijn middelbareschooltijd speelt de gedachte om het onderwijs in te gaan al door zijn hoofd. „Ik heb me aangemeld bij de Driestar, maar toen ik een jaar havo moest overdoen, zag ik een studie van vier jaar hbo echt niet meer zitten.”

In militaire dienst rijdt hij rond als chauffeur op een viertonner, daarna belandt Van Veldhuizen op de administratie van automatiseerder Simac in Ede. Na Simac volgt IT-bedrijf Profuse. „Voor mijn gevoel draaide het wel erg om geld. Dat beviel me niet, ik zocht naar een baan met meerwaarde. In die tijd had ik de leiding over een jeugdvereniging voor zestienplussers. Het contact met jonge mensen beviel me uitstekend en gaf me enorm veel voldoening. Als ik er met enige afstand naar keek, zag ik dat ik daar meer energie uithaalde dan uit mijn werk overdag.”

Dat geeft de doorslag bij zijn switch richting het onderwijs in 2004. „Ik overwoog de opleiding geschiedenis, godsdienst of Engels. Tijdens mijn Simacperiode was meer dan eens gebleken dat mijn kennis van de Engelse taal onvoldoende was, zodat ik daarvoor heb gekozen.” Een jaar later gaat hij aan de slag op het van Lodenstein College in Barneveld. „Dat ging net open. Ik ben daar vierenhalf jaar werkzaam geweest.”

Tijdens een masterstudie aan de Hogeschool Utrecht krijgt Van Veldhuizen te maken met studenten die zijn vastgelopen. „In sommige gevallen hadden de leer- en/of gedragsproblemen te maken de situatie thuis. Of het lag aan de persoon zelf. Ik vond dat erg interessant en heb met succes gesolliciteerd bij de Ds. N. H. Beversluisschool in Gouda, een school voor het speciaal basisonderwijs. Ik werd daar locatiedirecteur.”

Afwisseling

Op de Beversluisschool zwaait Van Veldhuizen de scepter tot 2016. „Mijn studie in Utrecht heb ik niet afgemaakt. Dit viel voor mij niet te combineren met een fulltime baan en een druk gezin.” In 2016 stapt hij over naar het Hoornbeeck College in Gouda waar hij opleidingsmanager Economie en ICT wordt. „Ik heb altijd behoefte gehad aan afwisseling.”

De overstap verloopt echter niet naar wens. Hij krijgt een baan bij het Hoornbeeck in Amersfoort aangeboden als docent Engels en stagebegeleider in de sector welzijn. „Het was geen door mezelf gekozen route, maar achteraf wel de beste.” Hij geeft aan meerdere malen in zijn loopbaan Gods leiding te hebben ervaren. „De overgang naar Amersfoort was niet mijn keuze. De studenten welzijn zijn heel anders dan zij die voor economie hebben gekozen. Maar in de loop van dat jaar haalde ik veel voldoening uit de contacten met die jonge mensen. Op verschillende momenten was er in gesprekken de gelegenheid om te vertellen over Gods goedheid en Zijn leiding in ons leven. Ik leerde dat het hoogst haalbare niet per se het beste is.”

De gedachte om een dag minder les te gaan geven en op een vrachtwagen te gaan rijden, komt onverwacht en ongepland. „De rijvaardigheid vanuit mijn diensttijd stond niet op mijn rijbewijs vermeld en ook voor de aanhanger, waarmee ik weleens rondreed, had ik geen officiële bevoegdheid.” Op aandringen van een broer die rijinstructeur is, behaalt Van Veldhuizen in 2022 de benodigde stempels en papieren. „Op 1 oktober had ik alles op zak. Om mijn vaardigheid te behouden, ben ik via mijn schoonzoon op dinsdagavonden ingepland bij transportbedrijf Van Reenen. Voor zogenaamde koppelritjes, waarbij je naar een carpoolplek ergens in de buurt van de Belgische of Duitse grens rijdt. Daar breng je een wagen naar een chauffeur die gebruikmaakt van de verplichte rusttijd.”

Prikkels

Gaandeweg vindt hij de ritten in de avonduren „enigszins saai. Je rijdt in het donker heen en terug en hebt nauwelijks contact met mensen. Aan de andere kant smaakte het rijden naar meer.

„Op school sta je de hele week aan. Verder ben ik sinds enkele jaren ouderling in de hervormde gemeente van Harskamp. Het leek me wel wat om wat minder met mijn hoofd bezig te zijn. Ik heb niet het gevoel dat het omgaan met leerlingen of studenten moeilijker is geworden, maar merk wel dat ze het ze steeds lastiger vinden om te focussen tijdens de les. Er zijn zoveel prikkels, waardoor ze zich gemakkelijk laten afleiden.”

Hij bespreekt zijn wensen op school en bij Van Reenen. „Ik kreeg van beide partijen alle medewerking, hoewel mijn leidinggevenden niet stonden te springen, omdat ze toch al krap in het personeel zitten. Op 1 februari ben ik een dag minder op school gaan werken.”

Van Veldhuizen rijdt nu iedere woensdag door Nederland. „Vaak ritten naar het westen, maar ook wel naar het oosten van het land. We vervoeren van alles, behalve vloeistoffen. Ik kom bij allerlei klanten, van grote bedrijven met formele procedures tot kleinere, waar ze je na verloop van tijd kennen en waar je koffie krijgt. Bij de ene klant moet je zelf laden en lossen, terwijl je bij de andere niet eens binnen mag komen.”

Vooral de variatie trekt hem. „Als je ergens naartoe moet met een drie-assige oplegger zie je bij aankomst hoe de situatie is. Hoe manoeuvreer je de vrachtwagen op de juiste plek? Heb je voldoende ruimte en wat kan er en wat niet?”

Grappig

Zijn collega’s op school reageren positief verrast. „Ze vonden het wel grappig. Sommigen gaven aan zoiets ook wel te willen. De acceptatie om naast je hoofdbaan elders bezig te zijn, is vrij groot. Dat is veranderd in vergelijking met jaren geleden. Ook naar niveauverschillen wordt niet echt meer gekeken. Bovendien draait het onderwijs vooral op parttimers, velen zijn op andere terreinen of in vrijwilligerswerk actief.”

Biedt het werk op het Hoornbeeck de komende jaren genoeg afwisseling? Aarzelend: „Ik doe nu van alles wat. Lesgeven, mentorgesprekken en stagebezoeken.

Verder ben ik examensecretaris en teamcoördinator. Maar of ik dit, bij gezondheid, nog zeventien jaar achtereen zou willen doen? Misschien. Ik kan er me op dit moment nog niet druk om maken.”

beeld: Tineke van der Eems

Auteur