De naakte waarheid

Bloot, dat is niet iets waar de meeste vrouwen naar uitkijken. En terecht, we dragen sinds de zondeval niet voor niets kleding. Bloot is sinds dat moment iets waar we ons voor schamen, ons ongemakkelijk bij voelen, iets wat je wilt bedekken en waar je mee wegkruipt.

Misschien kun je wel stellen dat naaktheid ook onderdeel is van de smart waarmee baren gepaard gaat. Niet voor alle vrouwen en niet voor alle vrouwen in dezelfde mate of op dezelfde manier. En zeker ook niet in elke fase van de bevalling even sterk aanwezig.

Maar het ertegen opzien, wellicht ook de onzekerheid over je eigen lichaam, over aanraking in dat gebied op een medische manier, kan zorgen voor veel spanning. En opnieuw terecht, want bloot is privé. Dat is ons al heel vroeg aangeleerd. Bloot is iets van jezelf, iets wat je in het huwelijk deelt met je man. Bloot is iets dat je van vrijwel niemand kent, bloot is in jouw beleving alleen intiem.

En tijdens de bevalling is het dat nog steeds, voor jou. Jouw intieme gebied.

Maar voor de zorgverleners om je heen blijkt het opeens een geboortekanaal. Een technisch gebied met vlakken van Hodges, een baarmoedermond die kort of lang, week of niet week kan zijn. Met centimeters ontsluiting daar ergens vanbinnen.

Het is opeens een soort werkveld geworden. Maar geloof en beloof me, het is nog steeds van jou. Jouw lichaam, jouw privé, iets waar jij de baas bent en de grenzen aangeeft.

Ook al zijn clichés, zoals meestal, waar. Bloot is iets wat wij dagelijks zien, bloot staat binnen de verloskunde los van erotiek, bloot valt ons niet op, bloot hoort erbij. Bloot is iets waar ik tijdens een bevalling totaal niet mee bezig ben. En zoals er verschillende neuzen, pinken, grote tenen zijn, zijn er vulva’s. En dat betekent dat iedereen uniek en alles dus normaal is.

Voor mij, maar als dat anders voelt voor jou is dat ook heel normaal. Maar krop het niet op.

Schrijf het voor jezelf eens op, praat er met je man over en later ook met je verloskundig zorgverlener.

Zorg dat dingen die je zorgen baren, lucht en ruimte krijgen. Voel de reactie van je verloskundige, de normalisering en juist ook het begrip. Dat bloot betekent: overgeven.

Je blootgeven betekent figuurlijk niet voor niets "je kwetsbaar opstellen".

En dat is het precies: bloot is niets verhullend, alle lagen afgepeld. Dat vraagt om vertrouwen in de ander, en vooral ook in jezelf, om een respectvolle benadering, om liefde voor het lichaam van de ander, op een niet-erotische manier.

Grappig weetje is trouwens, dat juist vaak mannen tijdens de bevalling aan mij vragen: ‘Heb je meer licht nodig? Zal ik de grote lamp even aandoen?’ Behulpzaam bedoeld, maar nee niet nodig, zonder Tl-licht red ik het ook wel.  Zo gek is het dus nog niet om dat gesprekje over bloot en privé tijdens de bevalling ook maar met je man te voeren.

Overigens is bloot tijdens de bevalling niet alleen op een lichamelijke manier aan de orde. Als je puffend, brakend en weer door puffend op handen en knieën wee na wee klein aan het krijgen bent. Is dat de meest krachtige, maar ook de meest kwestbare kant van jezelf die je laat zien. Aan jezelf, aan je man, aan iedereen die bij de bevalling aanwezig is. En dat is al een topprestatie op zich, dat je durft en doet. Dat je vertrouwt en volgt. Dat je leidt en lijdt. En dat allemaal ook nog eens met je billen bloot. Dat is kwetsbaarheid ten top. Dat is super moedig, met een piepklein beetje hulp van het Tl-licht dat uitbleef.

Hoe dan ook, bevallen gebeurt bloot, dat blijft de naakte waarheid.

beeld: Tineke van der Eems