Er wordt nog weleens gevraagd: is het leven nu zoals je had verwacht? Een bepaalde nieuwsgierigheid hoor ik dan in de ondertoon. Zowel bij Nederlanders als Canadezen.
Zou het beter zijn aan de andere kant van de grote plas? Ik kan dan heel eerlijk zijn. Het is zoals ik had verwacht.
We moeten nog steeds hard werken, we zijn nog steeds druk, we hebben nog steeds zorgen, we zijn nog steeds moe. Bij ons en om ons heen is nog steeds ziekte, lijden en verdriet.
We zijn nog namelijk nog steeds hier op deze gebroken aarde. Het is niet dat ik de verwachting had dat hier alles beter zou zijn. Als ik met die verwachting was gegaan, dan was ik heel bedrogen uitgekomen.
Het is wel zo dat we op een rustiger stukje van deze aarde mogen wonen, met prachtige natuur. Mét bijbelgetrouw onderwijs voor onze kinderen en een kerkelijke gemeente waar we deel van uitmaken en in mogen dienen. Dat was voor ons heel belangrijk.
Maar we hadden niet verwacht dat we het aardse lijden niet meer zouden hebben.
Ik heb me er voor de emigratie al op voorbereid dat ik heimwee zou gaan hebben. En dat is er.
Het gemis van familie knaagt; het elkaar ‘even’ zien is er niet meer. Onze kinderen groeien, net als onze neefjes en nichtjes. We zien het niet meer van dichtbij. En dat is pijnlijk.
Om de kinderen ermee te zien worstelen is misschien nog wel lastiger dan mijn eigen verdriet. Aan de andere kant probeer ik er nuchter mee om te gaan. Dit is wat het is, het verandert niet.
We leven hier en we leven nu. En we zijn gelukkig nog allen in het land der levenden en we hebben de mogelijkheid om met elkaar te videobellen, dus zelfs elkaar te zien. Dat vind ik de zegeningen van deze tijd.
We gaan richting de dagen van kerst. De tijd van uitzien en verwachten. Het grote wonder dat God Zijn Zoon naar de wereld heeft gestuurd. Want alzo lief had God de wereld…
Deze gebroken wereld, waar wij nog steeds op leven. Jij op jouw stukje op de wereld en ik op mijn plekje op de wereld.
Allebei ondervinden we nog elke dag de gevolgen van onze gebrokenheid. Het leven dat niet altijd gaat zoals wij het hadden verwacht.
Maar dan geeft Hij ons een verwachting: ‘Opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft’ (Johannes 3:16).
Dat zet ons leven in een heel ander perspectief. De wereld is niet ons thuis. Nederland was niet ons thuis, Canada is uiteindelijk niet ons thuis. We zijn allemaal op doorreis. We hebben allen ons tijdelijke plekje gekregen, hier op deze aarde.
Dan mogen we in de worsteling van het leven biddend zingen:
‘k Zal Zijn lof zelfs in de nacht
zingen, daar ik Hem verwacht!
%20Bossenbroek-%20panfluit-%20RenateB%20(24)%20site.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C3261%2C2401&format=jpeg&dpr=1.0&signature=dd75939987c353bb5d3f5d6b5b2da414b38ad660)
