Zoekresultaten
Lege armen |
Artikel
Rouwen is iets persoonlijks, ieder doet het op zijn of haar manier. Mathilde wil er open over zijn, omdat dat haar helpt - en misschien ook anderen kan helpen. Dit is de eerste aflevering van Mathildes blog op terdege.nl.
Herkenning |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Al enige tijd geleden kwam mijn laatste column in Terdege en nog weer wat langer geleden mijn voorlaatste blog op de website. En nu, met deze laatste blog, komt er een einde aan mijn tijd bij Terdege. Met weemoed. Maar toch voelde het ook als de tijd om te gaan.
Blijven ademen en doorgaan |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Hard werken definieerde ik vroeger anders dan nu. Zoveel mogelijk doen in de tijd die je hebt. Dat is wat ik zo ongeveer gezegd zou hebben. Productief zijn. Niet stoppen voordat je klaar bent met wat je doen moet.
Ochtendlicht |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het is 5.50 uur als ik ineens wakker word. Mijn hartslag is verhoogd. Ik voel me zoals de nacht ook was. Onrustig. Van links naar rechts draaiend probeer ik nog een houding te vinden om in slaap te vallen.
Kauwgom |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Bijna drie jaar geleden verloren we Jona. Een jaar geleden verloren we Sebas. De impact van beide verliezen is enorm, de ervaring in sommige opzichten verschillend en in sommige opzichten ongelooflijk overeenkomend. Met ieder verlies stortte het leven volledig in. Ik moest leren leven zonder hen en ineens leek alles moeilijker dan het ooit was.
Keuze |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Ik heb vaak gezegd dat ik geen keuze heb. Zo voelde dat. Ik leef, dus ik moet.
De twee peddels van rouw |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Wat is rouwen? Als ik die vraag krijg, leg ik iets uit over het verdriet dat ik vanbinnen voel. Het lijden dat ik gezien heb. De gebrokenheid. De radeloosheid. En na een hoop woorden denk ik steeds: maar ik kan het helemaal niet goed uitleggen. Het zit vanbinnen. Ik kan kokhalzend boven de wasbak hangen als ik ineens getriggerd word door iets wat traumatische beelden naar boven brengt.
Terug in de tijd in de Graanbuurt |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
De winkels en horecagelegenheden huizen er in een historisch jasje, de omgeving is schilderachtig. Op pad naar De Graanbuurt in Giessenburg, waar je volgens de website ”landelijk” kunt winkelen.
Liefde |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
De vorige keer dat ik hier schreef, was hij er nog. Dag in, dag uit zat ik aan zijn bed en zorgde ik voor hem. En ik ga nu iets zeggen wat ik zelf eigenlijk nog helemaal niet geloof. Hij is er niet meer.
Onvoorwaardelijk |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Wij spraken geen trouwgeloften uit op onze trouwdag…
Mag ik dit wel voelen? |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Ik weet het niet. Soms denk ik van wel, soms denk ik van niet. Laat ik voorop stellen dat ik me niet vergeten voel. Door niemand niet. Mij zijn veel dingen uit handen genomen door familie, vrienden en anderen die ons lief zijn. Er komen kaartjes en bossen bloemen binnen aan mij geadresseerd. Om te laten weten dat er ook aan mij gedacht wordt.
Net als toen |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Met de wisseling van jaargetijden komen de herinneringen aan een jaar geleden naar boven. Ik denk eraan hoe ik met mijn dikke buik nauwelijks nog bij de grond kon om blaadjes te rapen van Jona’s plekje. Ik denk aan hoe ik de dagen doorkwam, voornamelijk in stilte, op de bank, omdat iedere vorm van prikkeling gauw te veel was voor me.
Dankbaar |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Tegen de meneer die het zout voor ons waterfilter kwam brengen, zei ik het, toen hij vertwijfeld van mij naar de drie zakken van vijftien kilo per stuk keek en weer terug. ”Ik ben een sterke vrouw, meneer. Echt.”
Hoop |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Kruisdragen. Het valt niet mee. De ene keer drukt het kruis zwaarder dan de andere keer, maar weg is het nooit.
Pijn om dat wat nooit komen zou |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Niemand kan er iets aan doen. Niemand kan het helpen dat ik prikkels maar slecht verdraag. Niemand kan het helpen dat ik met een brok in mijn keel kijk naar spelende neefjes of nichtjes. Niemand kan het helpen dat ik me een buitenstaander voel.
Geurstokjes van Zwitsal |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Ik begreep het niet zo goed. De vragen: ”Hoe is het met jullie samen? Kunnen jullie er wel over praten?” Familie, vrienden, artsen, hulpverleners, mensen in de supermarkt, allemaal vroegen ze ernaar. Ik begreep het niet. ”Goed”, zei ik altijd. ”Gewoon goed.”
Nieuw leven |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Daar is hij dan! Na veelbewogen maanden is onze zoon Benjamin Jedidjah geboren op 6 januari om 18.06 uur.
Kleine stapjes |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het einde van de zwangerschap nadert en we komen steeds dichter bij het moment dat we onze tweede zoon gaan ontmoeten. Dat is spannend, maar ook goed. De afgelopen maanden zijn emotioneel echt een rollercoaster geweest.
Verscheurd |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
In de laatste blog schreef ik over de pijn en het verdriet dat ik vaak in me voel. De pijn van herinneringen, die soms zo scherp kan zijn. Het eerste jaar van rouw, van verdriet om het gemis van ons kind, hebben we achter de rug.
Vertekend beeld |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
In de vorige blog schreef ik over hoe ik deze zwangerschap beleef en wat er allemaal in mijn hoofd spookt. Wat ik ook wel graag wil delen, is dat er veel herkenning blijkt te zijn bij andere vrouwen. Ik dacht dat ik de enige was! Ik had nog nooit iemand over en zwangerschap na het verlies van een kind horen praten, op de manier zoals ik het ervaar en ging ervan uit dat anderen zich dus blijkbaar niet herkenden in wat ik voel. Maar dat had ik verkeerd.
December |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
De decembermaand is weer aangebroken. Ik geef grif toe dat ik nooit echt een feestdagenpersoon ben geweest. Per gratie hangt er aan de gevel een lampjesslinger, maar verder zul je bij ons in huis geen dennenkrans, kerstbal of waxinelichtje vinden.
Uitgepraat |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het is zo’n anderhalf jaar geleden dat ik een gesprek had met iemand die vroeg hoe het met Jona ging. Ik gaf daar eerlijk antwoord op en legde het een en ander uit. Het was geen mooi verhaal. Het was zorgelijk en eigenlijk best wel verdrietig. Na mijn korte uitleg zei diegene: “Ah, ja, maar komt wel goed, toch?”
Oogwenk |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Als jochie van ongeveer vier maanden oud werd Jona in het ziekenhuis opgenomen vanwege aanhoudende voedingsproblemen. Dagenlang bevond ik me op de kinderafdeling. Terwijl Jona zijn dutjes deed, zat ik in de ouderruimte en sprak ik zo nu en dan een verpleegkundige die over de gang liep en tijd had voor een praatje.
Schaatsen |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het heeft altijd gevoeld als verraad, vanaf het moment dat ik de positieve zwangerschapstest in mijn handen hield tot de dag dat Benjamin geboren werd. Dat maakte de zwangerschap emotioneel zwaar.
Het plekje waar de vogels zo mooi fluiten |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het is zondagmiddag als we richting de begraafplaats rijden. Het is er relatief druk. De zon schijnt en veel mensen grijpen dit zachte weer aan om hier, bij het plekje van hun geliefde, de sporen die de winter heeft nagelaten uit te wissen.
Vol hoofd |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Hier in huis is het nooit een rommeltje. Je kunt hier in iedere la, achter ieder deurtje en onder ieder bed kijken, zonder dat ik me daarvoor hoef te generen.
Bijna een jaar geleden |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Het liefst zou ik de tijd stil willen zetten. De maanden april en mei komen steeds dichterbij en ik zie er tegenop.
Afscheid |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Maandagochtend 25 mei 2020. Het is vroeg in de ochtend. Op de gang hoor ik de bekende geluiden. Het flappen van de witte verpleegstersbroeken, het afgaan van een pieper en het geroezemoes van overleggende artsen.
Als ik jou toch nog bij me had |
Artikel | Auteur: Mathilde Beverloo-de Rooij
Als ik jou toch nog bij me had, zou vandaag gewoon een dag zijn. Een dag van een wasje, een boodschap, een koekje bij de thee. Een dag van een omhelzing, een liedje en een lach.
