Altijd zondag

Soms zou ik willen dat het altijd zondag was. Dat we elke dag een spelletje aan tafel deden. Dat we elke dag opgekruld in de stoel wat probeerden te lezen. Dat de wereld niet groter was dan ons huis. Waar de ergste ruzies gaan over een trekker waarmee je allebei wilt spelen of een jas die voor de zoveelste keer op de kamervloer ligt in plaats van dat-ie aan de kapstok hangt.

Waar de wereld ver weg is. Het nieuws ons niet bereikt. Waar problemen klein, overzichtelijk, begrijpelijk en behapbaar lijken. Want daarbuiten voel ik de dreiging. De problemen daar voelen groots, donker, onbegrijpelijk en ongrijpbaar. Een overheid die erop uit lijkt te zijn om de agrarische sector weg te werken. Zo veel regels bedenkt dat het voorbestaan van het bedrijf vaak onmogelijk lijkt. Maar ook mezelf kom ik in die wereld steeds zo tegen. De ergste gedachten en soms niet minder erge woorden komen op in mijn hoofd en hart. Gedachten en woorden waar ik mezelf altijd te goed voor had gedacht…

Op een zondag vertelt de dominee in zijn preek dat hij geraakt is door een stukje in een blad waarin minister Schouten aan het woord komt. Ze vertelde dat ze probeert te leven met de tekst uit Micha 6:8. ”Dat is mijn tekst”, was het eerste wat door me heen schoot, ”daar moet zij afblijven”. Datzelfde blad was in de week daarvoor ook bij ons door de bus gekomen. Ik had haar naam op de voorkant zien staan en het meteen bij het oud papier gegooid. Het plastic er nog omheen. Mijn daden en gedachten op dat moment waren zeker niet in overeenstemming met de tekst die ik mezelf had toegeëigend. Ik hoorde die zondag niet veel meer van de preek. Ik had mijn preek gehad. Hoe zij en ik lijnrecht tegenover elkaar kunnen staan, terwijl we beiden proberen te leven uit dezelfde woorden van God, vind ik moeilijk te begrijpen. Toch leerde ik die zondag dat we leden van één lichaam zijn en daarom elkaar moeten liefhebben. Die zondag legde ik onze zorgen neer bij de Heere God en bad om vertrouwen. Die zondag nam ik me voor om respect te hebben en te bidden voor mijn broeders en zusters die zo’n verantwoordelijke taak hebben, ook al staan ze er zo anders in dan ik. Maar toen werd het weer maandag...

Fenneke Aalbers, getrouwd met Dick, en moeder van vijf, verandert van burgermeisje naar een beetje boerin.