Mésten!

’t Is op een zaterdagmiddag in februari. Het is nog koud, maar af en toe lijkt het al een beetje voorjaar te worden. Het eerste voorjaar in de bebouwde kom. Voor Dick dan, niet voor mij. Zoals elke zaterdagmorgen is Dick ook deze morgen naar de boerderij geweest, waar hij mest uitgereden heeft.

Omdat hij naast boer nu toch ook een beetje burger geworden is, heeft hij een stukje tuin om voor te zorgen. Een postzegeltuintje met tien vierkante meter gras en wat tegels eromheen. „Gras heeft mest nodig”, moet hij vanmorgen op de trekker gedacht hebben.

Hij komt thuis met drie kuipen vol mest op de aanhangwagen. Na het eten gaat hij aan de slag. De ene na de andere kruiwagen vol bruine druipende mest wordt de tuin ingereden. Op mijn vraag of het misschien niet wat veel is, reageert hij ontkennend. „Niks te veel. Gras heeft mest nodig!” Ik heb geen groene vingers, laat staan dat ik verstand van gras heb. Dus ik laat hem zijn gang gaan.

Binnen is het luchtje net wat minder dan buiten, zodat ik me in huis vermaak. Als ik hem ga roepen voor de thee, blijkt onze tuin te zijn veranderd in een bruine poel. Het gras is bedolven onder een dikke drab. Dick staat met de tuinslang de stoep af te spuiten, waarbij er een bruine massa voor hem uitstroomt, die sporen achterlaat op de stoep en de muur. Tot in de steeg achter onze tuin staat een mestplas en de boer zelf ziet er allesbehalve burgerlijk uit. De mest zit hem letterlijk in het haar.

Dat er een buurman om de hoek kijkt die de mest –en de geur ervan– niet waardeert, vind ik niet zo verwonderlijk. Wat hij komt vertellen, doet hij vast ook namens de andere buren. Dick daarentegen heeft het niet zien aankomen, en op zijn met mest bespatte gezicht staat verwondering. Het is in ieder geval duidelijk dat er een boer in de buurt is komen wonen.

Mest… Op dit moment een lastig iets. Veel boeren zien hun bedrijf erop stuklopen. Een serieuze mogelijkheid, gezien de absurde regelgeving en de stijgende kosten. Gelukkig controleert niemand de hoeveelheid mest op een postzegeltuintje.

Fenneke Aalbers, getrouwd met Dick, en moeder van vijf, verandert van burgermeisje naar een beetje boerin.