Feestje

En –aan de andere kant– als je een onbezorgde jeugd hebt, hoef je de slingers niet eens op te hangen. Dat doet papa wel op de avond voor je verjaardag. Zelf geniet je de volgende dag onbekommerd van alle feestelijkheden en je hebt er geen benul van hoe druk mama zich maakt.

Hoogtepunt van alle drukte is wel het kinderfeestje. Ik herinner me hoe we op Martha’s eerste feestje met zeven giebelende kleuters een ingewikkelde knutsel maakten. „De volgende keer doen we gewoon spoorzoekertje hoor”, zei ik aan het eind van de dag uitgeteld tegen Jan. Zo gezegd, zo gedaan. Op Abels feestje deden we spoorzoekertje en het was een doorslaand succes.

Onbezorgde jeugd of niet, als je eenmaal volwassen bent, moet je toch je eigen verjaardagsfeest organiseren. Zelf de slingers ophangen, zo je wilt. Dit jaar was wat dat betreft wel extra memorabel. De dag voor mijn verjaardag liet Jan zich testen, want hij voelde zich niet helemaal fit. Aan het eind van de dag lag hij, door hoge koorts geveld, op de bank. En hij was nog zo van plan geweest om op het nippertje een cadeautje voor me te gaan kopen. Of ik het erg vond dat hij dat nu even liet zitten. Welnee, ga maar gauw weer op de bank liggen jij.

De uitslag van de test was geen verrassing meer: positief. Daar zaten we dan op mijn verjaardag, in quarantaine. De GGD adviseerde om de rest van het gezin zo snel mogelijk ook te laten testen. Hadden we toch nog een uitje: naar de teststraat. Onze kinderen vinden testen gelukkig een feestje, dus het was zo gepiept. Na een paar minuten konden we de vrolijk versierde kindertestruime alweer verlaten. Reinout voorop, in zijn ene hand de rode ballon die hij gekregen had, in de andere hand zijn dapperheidsdiploma. Geconcentreerd keek hij naar de bewegwijzering op de vloer. „Weer een blauwe pijl”, riep hij telkens, en dan rende hij enthousiast verder, op zoek naar de volgende, tot we de uitgang van het dorpshuis gevonden hadden.

Zo werd het toch nog een leuke verjaardag. En we hebben spoorzoekertje gedaan.

beeld: Tineke van der Eems