Zo aan het einde van de vakantie verlang ik vaak opeens weer intens naar het gewone leven. Rust in huis, een regelmatig weekprogramma en reinheid in kamers, waar ik al wekenlang struikel over speelgoed en badhanddoeken.
Het heeft wel iets fascinerends, vind ik, die dubbelheid. Dat we zo uitkijken naar de vakantie, en dat het fijn is om lekker lang samen vrij te zijn, maar dat het op een gegeven moment ook genoeg is.
Voor alles is een tijd, zegt Prediker, en dat vind ik treffend. Er is een tijd om te rusten en een tijd om weer aan de slag te gaan. Soms is het lastig om dat te omarmen. Om het beste te maken van de tijd waarin je leeft, ook al verlang je naar iets anders.
Soms idealiseer je het andere te veel. Natuurlijk is die stilte in huis op maandagmorgen eventjes fijn, maar daarna begint vaak de race tegen de klok weer. Iedere ochtend op tijd uit bed, broodtrommels vullen, openingsavonden, zwemles. En voor ik het weet, verlang ik terug naar de vakantie. Had ik er maar meer van genoten, denk ik dan, en ik zou het op een briefje willen schrijven voor de volgende vakantie. Geniet!
Tegelijkertijd is het goed om te beseffen dat hier het paradijs niet is.
„We zijn op weg, maar waar dan heen? Laat het reizend hart zich steeds weer richten, naar omhoog, naar Hem alleen.”
Dit schreef ik vorig jaar in een gedichtje voor Terdege. Een echtpaar uit Hendrik-Ido-Ambacht zette het op hun camper. Wat bijzonder als mijn woorden op reis gaan! En wat is het voor mezelf ook steeds weer een belangrijke les. Als we nieuwe plekken ontdekken, maar ook als het dagelijkse leven weer wacht. Met alle zorgen en zegeningen.
Voor Luuk kan de vakantie niet snel genoeg voorbijgaan. Die vindt naar school gaan het grootste feest dat er is. Wat een geluk! Nu nog op tijd ons bed uitkomen, dan zijn we er weer helemaal klaar voor.
Alette Koornneef is getrouwd en moeder van drie jonge kids. Woont in de buurt van de Goudse glazen. Schildert met woorden en tekentablet.
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
