Opgesloten

Het is maandagmiddag, kwart over vier. Over een halfuurtje moeten we naar zwemles. Ik wil naar boven lopen om spullen te pakken, maar de deur naar de gang gaat niet open. Dat is gek. Toen ik uit school kwam, heb ik mijn jas in de gang gehangen. Ik weet het zeker.

Mirthe heeft aan de klink gehangen, verklapt Luuk. Ik heb geen idee of het echt de oorzaak is, al zou het de abrupte werkweigering van de deurknop wel verklaren. Maar wat nu? Ik morrel wat aan het slot, maar het helpt niks. Dan maar eventjes wachten tot Gerard thuiskomt uit zijn werk, over een kwartiertje. Wie weet gaat de deur vanaf de andere kant gewoon open. Ondertussen zoek ik wanhopig op Google naar inbrekersskills en flipper ik met een oud zorgpasje tussen de post en het slot. Er gebeurt weinig. Die carrière kan ik vergeten.

Helaas, als manlief arriveert, kan ook hij niet door de deur. Het is vanaf een afstandje bekeken een komische situatie. Ik aan de ene kant, hij aan de andere en in het midden een deur die geen krimp geeft, wat we ook doen. Ondertussen tikken de minuten weg en ben ik bang dat ik te laat kom bij zwemles. Ik stel voor het slot eruit te zagen, maar Gerard ziet nog minder rigoureuze mogelijkheden. Daarvoor moet hij wel omlopen, het gereedschap ligt in de schuur. Wat een gedoe!

De kinderen stuiteren ondertussen alle kanten op, al verzoek ik ze voor de tiende keer om rustig te gaan lezen. Ons huis is niet heel groot, maar nu we zo opgesloten zitten, lijkt de kamer helemaal inimini.

Kwart voor vijf, een laatste poging. Het lukt! Onder luid gejuich zwaait de deur open. Ik ren de trap op, gris een handdoek en een zwembroek uit de kast en spring in de auto. Slechts een paar minuten te laat plonst Luuk in het zwembad. Gelukkig.

Ik zak uitgeput neer op een stoel in de kantine. Wat kan het leven van een simpele huisvrouw toch avontuurlijk zijn.

Alette Koornneef is getrouwd en moeder van drie jonge kids. Woont in de buurt van de Goudse glazen. Schildert met woorden en tekentablet.

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen