Arjan Kraaijeveld (GKB-groep): De betrokkenheid op elkaar is

Roep je binnen de GKB-groep de naam Kraaijeveld, dan zijn er zo vijftig mensen die zich aangesproken voelen. Het bedrijf in Barendrecht begon met twee broers, maar is inmiddels een uit de kluiten gewassen familiebedrijf. „We willen niet meer verder groeien, maar we hebben wat moeite met nee zeggen.”

Vijf Kraaijevelds bij elkaar vormen hooguit een gezin. Maar zet er meer dan 40 bij elkaar en je hebt de GKB Groep in Barendrecht.

De onderneming waarmee de broers Jan en Pieter-Arie Kraaijeveld ruim 75 jaar geleden begonnen, is enorm gegroeid. Inmiddels staat de derde generatie aan het roer, en komt de vierde het bedrijf binnenstromen.

Henk-Jan (28), grinnikend: „Er waren hier pas nogal wat collega’s ziek. Dat moet een kraaienvirus geweest zijn.”

Henk-Jan, zijn oom Arjan (55, directeur) en opa Henk (75, oud-directeur) vertellen hoe het allemaal begon. Over Henks vader Pieter-Arie, die samen met zijn broer Jan eind jaren 40 in de grienden riet en biezen sneden en rijshout kapten voor hun inkomen. Henk en een groot deel van zijn broers en neven kwamen bij het opgroeien ook in de zaak werken. Het werk in de grienden werd verleden tijd toen het Haringvliet in 1970 werd afgesloten. De Kraaijvelds werden aannemers, onderhielden rijkswegen, maaiden overheidsplantsoenen en zorgden voor de beplanting. En zo groeide het bedrijf verder uit, tot de huidige onderneming met 200 man personeel en verschillende bedrijfstakken.

Een kwestie van ondernemersgeest? „Die groei is nooit de opzet geweest”, zegt Henk. Arjan: „We willen eigenlijk niet meer verder groeien.” Henk-Jan: „Maar we kunnen geen nee zeggen tegen opdrachten.” Arjan: „We willen opdrachten blijven krijgen die aan de top van onze bedrijfstak staan. Zoals het drijvende eiland in de Rotterdamse Rijnhaven waar we verantwoordelijk voor waren, dat is top. Een uitkijktoren is ook mooi. Of de grote speeltuin die we aan het maken zijn bij outletcentrum Roosendaal. Ook hebben we een stuk damwand en een waterwerk gezet.”

Wat doet GKB Groep precies?

Arjan: „We werken heel breed. Zo hebben we een afdeling staalwerk, we schoffelen, rooien bomen, leggen parken aan en begraafplaatsen, viaducten en bruggen, we doen wegenbouw en leggen steigers en vlonders.”

Henk-Jan: „Als er op een kaal stukje grond een woonwijk moet komen, regelen wij alles. Er komt geen ander. Want we zijn ook een bouwafdeling gestart. Onze laatste panden hebben we ook zelf gebouwd.”

Arjan: „We zijn sterk in die diversiteit. Als we bij je binnenkomen, gaan we nooit meer weg, zeggen we vaak. Als onze klanten aan ons gewend zijn, blijven ze ons vaak vragen. We kregen pas een opdracht van een klant uit de regio Delfland toegewezen. De aannemer in de wachtkamer, de beste verliezer zeg maar, zei: Haal ons er dan maar tussenuit. Want als zij dit gaan maken, komt het wel goed. Zo’n compliment is leuk, dat voelt goed.”

Is het ingewikkeld, een groot familiebedrijf runnen?

Arjan: „Dat wel. Je kunt ons bedrijf vergelijken met een schoolklas. Sommigen halen altijd negens, anderen viertjes of vijfjes. Maar je probeert ze allemaal een plek te geven. Zo was er een jongen uit de kerk wiens ouders een werkplek voor hem zochten. Maar het werken binnen het bedrijf ging maar niet. Zijn eigen auto glom altijd zo, viel ons toen op. Wat bleek: autowassen was zijn lust en zijn leven. Dus wast hij nu onze auto’s. Elke vrijdag komt hij binnen: Mag ik de sleutel? Maar je moet hem geen drie opdrachten door elkaar geven, dat gaat niet.”

Speelt er iets in het bedrijf, dan heeft dat meteen zijn weerslag op de familie.

Arjan: „Daar hebben we niet zo veel zorgen over. Wat we nu vooral moeilijk vinden, is het bepalen hoe we de toekomst in gaan met de vierde generatie. We hebben te maken met maatschappelijke ontwikkelingen die eerder niet speelden, zoals vrouwen die gaan werken. Mijn vrouw heeft nooit gewerkt buitenshuis. Als ik dan een vergadering ’s avonds had, was dat niet zo leuk voor mijn gezin, maar ook niet direct een probleem.”

Henk-Jan: „Maar mijn vrouw werkt ook. En die zegt: Leuk dat jij een baan hebt, maar ik heb ook tijd nodig voor mijn werk.”

Henk, een beetje verontwaardigd: „Een vrouw die niet buitenshuis werkt, heeft ook een baan hoor. Er wordt heel makkelijk gedaan over de taak van een vrouw in het gezin. Maar je moet die vrouwen eens veertien dagen wegsturen en dan als man zelf alles in huis gaan runnen. Dan weet je hoeveel ze doen.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 18, 24 mei 2022).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen