Vader-zoonwandeling: samen bomen in de bossen

Wie is God voor u? Hoe belangrijk is seksualiteit voor u? Het zijn niet de minste vragen die zonen hun vaders stellen tijdens de vader-zoonwandeling die Mark Brouwer organiseert met Terdege. Onder een stralend voorjaarszonnetje bomen de 24 mannen die aan de tocht deelnemen wat af.

De bossen zijn nog kaal en bruin. Hier en daar steekt tussen het afgevallen blad een verlegen krokusje zijn kopje boven de grond. Hoog in de bomen zijn nog meer tekenen van het voorjaar te zien. Daar ontstaan de eerste blaadjes. Het zijn nog nauwelijks te ontwaren rode stipjes, die schuchter de takken tooien.

De 24 mannen die al pratend door het bos lopen, hebben vooral aandacht voor elkaar. Want daar gaat het gids en organisator Mark Brouwer deze middag om. Het versterken van de band tussen vader en zoon.

Ze trekken wel bekijks, de mannen. Twee vrouwen op leeftijd informeren nieuwsgierig wat ze toch allemaal in de zin hebben. Als ze horen dat het om een vader-zoonwandeling gaat, knikken ze goedkeurend. „Echt leuk.”

Dat vinden de heren ook. Ze genieten van de omgeving, de gesprekken en het stevige wandeltempo.

Ongeveer elk halfuur houdt Brouwer even halt om de mannen van nieuwe vragen en gespreksstof te voorzien. Af en toe begeleid door een welkome versnapering: een plakje worst of een sappige mandarijn. Soms is de tussenstop meer dan dat: zo heeft Brouwer geregeld dat de groep uitkijktoren De Koepel mag beklimmen voor een weids uitzicht over de omgeving.

„Gek eigenlijk hè, dat je zo’n georganiseerde wandeling nodig hebt om weer met je zoon op één lijn te komen”, merkt een vader op als de groep even pauzeert net voorbij de Goudsberg, het geografische middelpunt van Nederland.

Nuchter

Stil is het niet in de Lunterse bossen. Vogels kwinkeleren dat het een lieve lust is. Ook de monden van de deelnemers staan niet stil. Of alle gesprekken over de thema’s gaan die Mark Brouwer aanreikt? Nee, dat niet, zegt de Zeeuwse Ben. Hij heeft met zijn vader een eind gereden om hier te komen. „Ik wist tot vanmorgen niet eens wat de bedoeling was. Mijn zus heeft ons aangemeld. Maar ik vind het prima hoor. Het is leuk om samen te wandelen en wie weet levert het nog wat moois op.” Zijn vader is net zo nuchter. „Het hoeft niet altijd over onze emoties te gaan, toch?”

Net als de Zeeuwen heeft een deel van de mannen zich niet zelf opgegeven. „Het leek mijn vrouw wel een goed idee”, klinkt het bij de kennismakingsronde uit een aantal monden.

De achtergronden van de deelnemers variëren, net als hun leeftijden. De jongste zoon op de wandeltocht is 13, de oudste 22. Ze komen uit het hele land, van Genemuiden tot Bruinisse. En hun motieven om mee te doen? „Mijn zoon is net getrouwd en daardoor spreken we elkaar ineens een stuk minder”, zegt een vader. „Wij hebben het moeilijk gehad thuis en daar heeft mijn zoon best wat van meegekregen. Het lijkt me fijn om nu eens met hem te kunnen praten”, zegt een ander. „De hectiek van het werk maakt dat ik weinig een-op-eengesprekken heb met mijn kinderen”, zegt een derde.

Hij heeft nog nooit eerder zoiets georganiseerd, biecht Mark Brouwer op. Hij loopt aan het hoofd van de groep, met zijn zoon Rubert (13). „Maar wat ik ermee wil bereiken is dat vaders en zoons dichter bij elkaar komen door samen in gesprek te gaan.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 14, 30 maart 2022).

beeld: Niek Stam