Peter en Gerdien Heemskerk, naar Israël geroepen

De Nederlandse regenbuien verruilden ze bijna een jaar geleden voor de woestijnhitte van de Negev in het zuiden van Israël. Gerdien en Peter Heemskerk uit Opheusden hebben nog geen dag spijt van hun stap. Ook al zagen ze de raketten over zich heen komen.

Ze zijn net terug van een weekje relaxen aan de Rode Zee. „Even bijkomen van alle spanningen en raketaanvallen”, vertellen Gerdien en Peter online vanaf het balkon van hun woning in het dorpje Ofakim in de Negevwoestijn.

Het is tien uur in de ochtend en de temperatuur is al opgelopen tot 38 graden Celsius. „Woestijnhitte. De laatste regenbui was in februari van dit jaar. We hebben het de afgelopen vier weken in onze woning zonder airco moeten stellen. Dat is voor ons bijna niet te doen.”

Het kinderloze stel woont sinds september 2020 in Israël. Ze zijn uitgezonden via de organisatie Near East Ministry en werken als vrijwilligers bij ADI Negev, een gehandicapteninstelling in het zuiden van Israël. Op termijn willen ze naar Jemima, een zorginstelling voor meervoudig gehandicapte kinderen in Bethlehem.

„We weten niet wanneer dat is. We ervaren dat momenteel hier bij ADI Negev onze plek is, maar verlangen ernaar om in de Westbank te dienen. We leggen het in de handen van God.”

Contact

ADI Negev telt honderdzestig bewoners, verdeeld over zes huizen: drie voor vrouwen en drie voor mannen.

Gerdien (28) werkt op een groep met mensen met een ontwikkelingsleeftijd van maximaal twee jaar.

Peter (35) is actief bij mannen met gedragsproblematiek. „We kunnen heel gericht contact met hen opbouwen.” Bijvoorbeeld met Elat, een 35-jarige man die moeilijk loopt en blind is.

„Soms was Elat zo agressief dat hij een gevaar voor andere bewoners vormde. De leiding sloot hem dan op in zijn kamer. Ik probeer iedere dag een halfuur met hem door te brengen. Als hij agressief wordt, ga ik hem knuffelen. Daar wordt hij rustig van. Liefde en aandacht doet alles met een mens, ook bij iemand met een beperking. Wanneer je hem tijd, liefde en aandacht geeft, verdwijnt de agressie. We genieten van elkaar.”

Peter werkte in Nederland als communicatiemedewerker bij de RMU, Gerdien was zorgverlener bij De Schutse in Kesteren.

„Tijdens een bezoek aan Israël in 2019 voelden we ons geroepen om hier een jaar of langer vrijwilligerswerk te doen. Kort hierna startten we met de voorbereidingen, maar we wisten toen natuurlijk nog niet dat corona roet in het eten zou gooien.”

Onzekerheden

Ze zegden allebei hun baan op, verhuurden hun huis in Opheusden en wisselden zo –op het oog– zekerheden in voor onzekerheden. Het jonge echtpaar ervaart het zelf anders.

„We voelen dat God ons heeft opgedragen om de bewoners en het personeel van ADI Negev bij te staan. Zeker in de moeilijke coronatijd, die in Israël gelukkig achter ons ligt. We zien het als een voorrecht om deel te kunnen zijn van het team dat voor deze bewoners zorgt. Het is letterlijk en figuurlijk een beker koud water aanreiken. Weldadig in een woestijnklimaat.”

Na tien maanden bij ADI Negev hebben de Heemskerken het gevoel „dat we steeds meer thuiskomen.” Er is goed contact met de medewerkers, voornamelijk Arabische bedoeïenenvrouwen en Joodse jonge meiden die in de instelling hun sociale dienstplicht vervullen.

„We geloven dat we hier moeten zijn”, zegt Gerdien. „Je wordt gewaardeerd om wie je bent. Onze bewoners leren ons een les: wij hebben zo veel, hun wereld is zo klein. Ze hebben misschien maar één talent van God ontvangen en wij kunnen alles. Zij zijn dankbaar voor het leven, wij jagen maar door. Wij zijn een zegen voor hen, maar zij zijn zeker ook een zegen voor ons.”

Lees het volledige artikel in Terdege (23 juni 2021).

beeld: Familie Heemskerk