Op klompen

Klompen dragen ouderwets? Mooi niet! Vijf portretten van fanatieke dragers van het houten schoeisel.

Aris: “Een paar jaar geleden sprong ik bij een vriend achterop de brommer. Helaas kregen we tijdens die rit een ongelukje en ging de steun van de brommer mijn voet in. Wekenlang kon ik geen schoen aan. Gelukkig was ik gewend om op klompen te lopen, er stond altijd een paar klompen bij de achterdeur. Vlak daarna ging ik met een paar vrienden naar Canada. Toen spraken we af om voor de grap op houten klompen te gaan. We hadden een paar aan en een paar mee in de koffer. De Nederlandse boeren daar hebben nog wel de klompenrekken, maar geen houten klompen. Dus die waren er heel blij mee dat we een paar daar hebben gelaten. Eenmaal thuis gingen de klompen niet meer uit.

Het jaar daarop ging ik met een Koers-vakantie naar Italië. Uiteraard op mijn klompen. De Italianen vonden ze geweldig. Ik kreeg er zelfs een keer 100 euro voor geboden. Maar de reisleiders zeurden er steeds over. Ze vonden het maar gevaarlijk. Tijdens een bergwandeling haalde een meisje op teenslippers haar voet lelijk open. Ik heb echter geen centje pijn gehad. Een jaar later ging ik naar Portugal. Tijdens het voorstelrondje heb ik gezegd: “Ik ben Aris en loop

altijd op klompen”. Toen was het gedoe gelijk over. Het leuke aan de vakantie in Italië was wel dat ik daar Willemijn heb ontmoet. In die tijd was ik heel druk met het verbouwen van het huis van mijn ouders. Dus pas na de herfstvakantie ging ik echt aan de sjans en in de kerstvakantie hebben we verkering gekregen. Een halfjaar later liep ik ineens tegen een huis aan. Willemijn hielp mij met schilderen. “Zullen we trouwen?” stelde ze voor. “Prima”, zei ik. “Op één voorwaarde. Dat ik op de klompen mag die dag.” Dat vond Willemijn goed. Op 12 juli is het zover. Willemijn heeft wel een paar keer gezegd: “Je moet me nog wel een keer officieel vragen.” Ik plaag haar graag, dus dan zei ik steeds: “Jíj wilt toch trouwen? Ik vind een aanzoek maar ouderwets.” Net voor de fotoshoot heb ik de ringen bij de juwelier opgehaald. En tijdens de shoot ben ik toch nog op de knieën gegaan. Dat zag Willemijn niet aankomen.”