Huisarts Marjon Fortuijn: De flexibiliteit over en weer is e

Naast haar taak als moeder werkt Marjon Fortuijn twee dagen per week als huisarts in een gezondheidscentrum, draait ze diensten op een huisartsenpost, is ze onderzoeker binnen een calamiteitencommissie en heeft ze een aantal organisatorische functies in het zorgveld. „Ik hoef me niet te vervelen.”

Het gesprek vindt op verzoek van Marjon Fortuijn (46) plaats in de vroege morgen. Dan houdt ze nog een lange dag over. De inwoonster van Ede, moeder van drie kinderen in de leeftijd van 10 tot 14 jaar, moet goed plannen om alle ballen in de lucht te houden. Ze lijkt er niet onder te lijden. Enthousiast vertelt ze over haar werk in huisartsenpraktijk Mediversum in Veenendaal, ondergebracht in een groot gezondheidscentrum.

Na de studie geneeskunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam begon ze haar medische loopbaan als arts-assistent verloskunde en gynaecologie in het ziekenhuis van Zwolle. Aansluitend werkte ze een jaar als arts-assistent spoedeisende hulp in een ziekenhuis in Lelystad. Met deze werkervaring werd ze toegelaten tot de opleiding huisartsgeneeskunde in Utrecht.

De opleidingsgroep bestond voor het grootste deel uit vrouwen. „Een opleiding tot medisch specialist kon je nauwelijks tot niet in deeltijd doen. Dat was bij de specialisatie tot huisarts destijds al anders. Het was een dynamische groep. De een ging trouwen of samenwonen, de ander kreeg een kindje, een derde was bezig met de aankoop van een huis. Tijdens de opleiding is onze eerste dochter geboren, daardoor liep de studie ook bij mij iets uit. Na haar komst ging ik parttime verder. In 2009 rondde ik de opleiding af en ben ik als huisarts geregistreerd. Een paar maanden later kregen we onze tweede dochter.”

De jonge huisarts ging als zzp’er waarnemen in verschillende praktijken rond Utrecht. Daarnaast draaide ze veel diensten op huisartsenposten. „Het leuke van diverse waarneemplekken is dat je veel praktijken leert kennen en kunt meekijken in de keuken. Daardoor doe je ideeën op en ontdek je wat je wel en niet waardeert in praktijkorganisatie, patiëntenzorg en personeelsbeleid. Wat dat betreft is waarnemen een mooie voorbereiding op het praktijkhouderschap. Een bezwaar van losse en meestal korte waarnemingen is, dat je geen werkgarantie hebt. Je bent voortdurend aan het werven om bezig te blijven.”

Verhaal eromheen

Na de verhuizing van Utrecht naar Ede in 2012, kort na de geboorte van de jongste dochter, kwam ze via haar netwerk in contact met huisartsenpraktijk Mediversum in Veenendaal. „Dat was een maatschap van drie artsen; een van hen ging met pensioen. Het gat werd gevuld met waarnemers. Na een periode van korte waarnemingen ben ik er werkzaam gebleven als waarnemer voor gemiddeld twee dagen per week. Zo nodig werk ik een dag extra. Door de grootte van de praktijk is er in principe iedere dag ook een praktijkhouder aanwezig. Daardoor kan ik bij ziekte van de kinderen of het bijwonen van een project op hun school wat schuiven met mijn start- en vertrektijd. Die flexibiliteit over en weer is erg plezierig.”

Eeuwenlang was geneeskunde een terrein van mannen, ook in Nederland. In de achterliggende decennia veranderde dat radicaal. In 1877 legde Aletta Jacobs als eerste vrouw het artsenexamen af. Sinds 1980 vormen vrouwen de meerderheid in de opleiding geneeskunde. Inmiddels is hun aandeel gestegen tot ruim 70 procent. Sinds 2013 zijn ook bij de huisartsen de vrouwen in de meerderheid.

Specialiseren

Het mooie van haar vak is voor Marjon Fortuijn de betrokkenheid op de mens in zijn geheel. „Als huisarts ben je een generalist. Tegelijk heb je de mogelijkheid om je wat te specialiseren in gebieden die je interesse hebben. Voor mij zijn dat kindergeneeskunde, gynaecologie en de zorg rond zwangerschap.

De interesse voor gynaecologie en verloskunde hield ik over aan mijn jaar in Zwolle. Tijdens de opleiding tot huisarts heb ik een extra module kindergeneeskunde en verloskunde voor de huisarts gedaan. Een van de praktijkhouders doet veel chirurgische verrichtingen, een andere collega verdiepte zich in leefstijlgeneeskunde en reizigersvaccinatie.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 16, 26 april 2022).

beeld: Tineke van der Eems