Ds. J. Snaterse: Israël tot jaloersheid verwekken is Gods werk

Het tot jaloersheid verwekken van Israël is geen opdracht van de kerk, maar Gods eigen werk. Tot die conclusie komt ds. J. Snaterse door het bestuderen van de bekende woorden van Paulus in relatie tot het Bijbelgedeelte dat hij citeert. „Onze opdracht is de afgodendienst vaarwel te zeggen.”

Het 75-jarig bestaan van Israël was voor de redactie van de Artios-reeks aanleiding om een deel te wijden aan de plaats van Israël in Gods heilshandelen. Ds. J. Snaterse leverde een bijdrage over het tot jaloersheid verwekken van Israël, zoals Paulus daarover spreekt. Het uitverkoren volk ligt de predikant van de hervormde gemeente te Hoogeveen na aan het hart. In 2020 werd hij verkozen tot voorzitter van de Protestantse Raad voor Kerk en Israël.

Hoe staat het met de belangstelling voor Israël binnen de Protestantse Kerk?

„Aan de theologische faculteiten is de aandacht voor judaïca en joods-christelijke relaties tot een minimum gedaald. Dat heeft z’n weerslag gehad. Aan de andere kant bleek na de publicatie van de brochure ”Onopgeefbaar verbonden” dat er ook bij een aantal jonge predikanten nog altijd serieuze belangstelling bestaat voor de relatie tussen kerk en Israël, al zou het meer mogen zijn.”

Kreeg u uw betrokkenheid op Israël van thuis mee?

„Niet zozeer van thuis. Ik ben opgegroeid in een gereformeerd gezin in Nieuw-Vennep, waar Israël geen onderwerp was. Dat gold ook voor de erediensten. Er is denk ik wel een zekere invloed geweest vanuit de zondagsschool die ik bezocht. Die werd geleid door de broers Teun en Willem Bogaard. Zij hadden een actieve rol gehad in het verbergen van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog en spraken positief over het Joodse volk. Mijn belangstelling ontstond echter tijdens mijn opleiding theologie in Brussel. Die combineerde ik met pionierswerk als evangelist in Antwerpen. Die stad kent een forse Joodse gemeenschap. Als student kreeg ik de mogelijkheid om een studiereis naar Israël te maken. Toen is het onderwerp écht voor me gaan leven.”

Hoe ervaart u het 75-jarig bestaan van de staat Israël?

„In de eerste plaats als een grote rijkdom voor het Joodse volk. Na eeuwen van ballingschap heeft het weer een eigen land. Tegelijk is het een land met oplopende spanningen, zowel in de relatie met de Palestijnen en omringende Arabische volken als intern. Dat geeft zorg, maar het gevoel van dankbaarheid en verwondering overheerst. Ondanks dreiging is de staat Israël een relatief veilige haven voor de Joden. En een gedeeltelijke vervulling van Gods beloften, zij het nog in gebrokenheid. Israël is niet het paradijs.”

U denkt bij die gedeeltelijk vervulde beloften aan Ezechiël 37?

„En aan andere Bijbelgedeelten, zoals de teksten die spreken over het bijeenbrengen van de verdrevenen van het volk door de Heere. Ik weet dat de meeste orthodoxe Joden er in het begin anders over dachten, omdat het zionisme een seculier-Joodse beweging was. Ook de Verenigde Naties boden niet uit religieuze overwegingen ruimte voor de vorming van de staat Israël. Zelf zie ik boven dat alles uit de hand van de Heere, die ooit de Babyloniërs gebruikte om Zijn volk te straffen en koning Kores om een rest terug te brengen in het Beloofde Land. Zo is er ook door de profeten over gesproken.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 24, 22 augustus 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen