Binnenkijker: Passant in eeuwenoud pand

Binnenkijker: Passant in eeuwenoud pand

Jantine Lindner-liggend

Hun monumentale pand in hartje Dordrecht is eindelijk af. Tien jaar lang hebben Jantine Lindner (40) en haar man eraan geklust. Een groot avontuur met ups en downs, dat na al die tijd beslist de moeite waard blijkt te zijn. Nu is het er goed wonen.

De nummers volgen elkaar niet allemaal even secuur op in de Wijnstraat in Dordrecht. Toch hoef je naar het huis van Jantine niet lang te zoeken. Stoomdrukkerij, staat er met grote letters op de gevel. Een erfenis van een aantal decennia geleden, toen het pand dienstdeed als –jawel– stoomdrukkerij.

Het huis is een ouwetje. Het deel van Dordrecht waar dit huis staat, was in 1350 al bebouwd. „Het gaat om een van de oudste bebouwingen van de stad”, vertelt Jantine. „De oudste delen die wij bij het klussen gevonden hebben, zijn 15e-eeuwse moppen. Dat zijn oude stenen. Die hebben we rustig laten zitten.”

Het huis bestaat uit oudere en nieuwere elementen. Wat precies hoe oud is, weet Jantine van de meeste delen niet. Wel van de gevel. „Die bestaat uit twee stukken. Het onderste is van rond 1900, het bovenste van 1780. We hebben ook oude balken gevonden in huis, vermoedelijk uit de 16e eeuw. Vroeger werd bij verbouwingen een huis namelijk niet afgebroken, maar werd er gewoon verder gebouwd op al bestaande elementen.”

Jantine en haar man krijgen in 2010 dit huis op het oog. Ze wonen dan al vijf jaar in Dordrecht en zoeken vooral meer ruimte voor hun groeiende gezin. Wat dat betreft is dit pand met zijn flinke woonoppervlakte veelbelovend. De woning, die bestaat uit een voor- en een achterhuis, blijkt echter veel achterstallig onderhoud te hebben. „Onderhoud was er lange tijd niet gepleegd. Het was er koud: het raamkozijn aan de achterkant stond vol pakken maandverband ter isolatie. Later is dat hele raam de tuin in gewaaid. Het was ook slecht verlicht. We liepen met een lampje door het huis. De kozijnen boven waren met oude stroomdraadjes aan de verwarming vastgebonden, om ze op hun plaats te houden. Sommige kozijnen waren ingezakt en er zaten allemaal zwammen op. Er zaten gaten in de vloer.”

De makelaar geeft de familie Lindner na hun bezoek een brochure mee. „Ik dacht: dat is papierverspilling. Het huis was heel hokkerig en sprak mij niet aan. Maar toen we thuiskwamen en de dwarsdoorsnede van het huis bekeken, zagen we dat er logica in de ruimtes zat. En dus hebben we een bouwhistorisch en bouwtechnisch rapport laten opstellen en een aannemer een rekensom laten maken van de verbouwingskosten. Op grond daarvan hebben we een bod uitgebracht.”

Het bod wordt geaccepteerd en begin 2011 krijgt het gezin de sleutels van de nieuwe woning. Vanwege de deplorabele staat van de achterzijde van de woning besluiten het gezin eerst aan de voorkant te gaan wonen. Maar ook daar is het afzien. „Het dak was dusdanig slecht dat er meerdere plekken waren waar het lekte. Overal stonden pannetjes om water op te vangen. Drie van onze vijf kinderen waren toen al geboren. Zij sliepen samen in een slaapkamer. We hadden een noodkeukentje en een zitkamer en dat was het.”

Het idee is om in een paar maanden tijd de achterzijde op te knappen, zodat het gezin snel onder betere omstandigheden kan wonen. Dat blijkt te optimistisch gedacht. „Terwijl we bezig waren met de achterkant, bleek dat er een nieuwe staalconstructie in moest. Dat was onverwacht; we hebben ons ongelooflijk vergist in de kosten daarvan. Er was nergens isolatie, en voor ons was dat prioriteit nummer 1. Verder kon de cv alleen aan of uit, het was niet mogelijk om in te stellen hoe warm je het wilde hebben. Daardoor was het energieverbruik heel groot. De ketels hebben we meteen afgesloten omdat die in het achterhuis stonden. Voor de keuken en douche hadden we een boiler geïnstalleerd en er stond in het voorhuis een elektrisch kacheltje voor nood. ”

De zomer gaat voorbij, maar een verhuizing naar de achterkant van de woning zit er nog steeds niet in. September breekt aan, en oktober. „Toen werd het minder leuk. In november waren de broeken van de jongens aan de waslijn na een week nog niet droog. Een droger durfde ik niet te gebruiken, want de elektriciteit was zo slecht dat ik bang was dat de boel in de fik zou vliegen. Ik hoorde de jongens hoesten op hun onverwarmde kamers.”

Jantine en haar man beseffen dat er snel verandering in hun woonsituatie moet komen. In overleg met de aannemer wordt er spoed gezet achter de verbouwing. De resterende werkzaamheden in de achterzijde blijken eind 2011 eindelijk klaar te zijn.

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen

Auteur

Jacomijn Ariakhah

Volg ons lifestyle platform op instagram.