Met trein en hovercraft naar Wight

Hij is iets te laat, de Eurostar van 08.58 uur. Net na negenen glijdt de gestroomlijnde trein met de gele snuit Rotterdam Centraal binnen. Er stappen meer mensen in dan uit. Iedereen heeft een stoelnummer, dus lukraak ergens gaan zitten kan niet. We hebben geluk: de stoel naast ons blijft leeg. Stopcontact en wifi bij de hand; karren maar.

Koffertjes

Ons reisschema voor vandaag is als volgt: Rotterdam–Brussel–Londen–Portsmouth–Wight. Zonder wielen (van de auto), zonder vliegtuig, maar met bagage. Twee koffertjes in het bagagerek deinen zachtjes mee op het ritme van de trein.

Na dik een uur komt Brussel in zicht. Hier overstappen. Nog wel. Eurostar rijdt vanaf 10 februari 2025 weer rechtstreeks van Amsterdam en Rotterdam naar Londen. Door werkzaamheden aan de Eurostar-terminal op Amsterdam Centraal zijn reizigers nog even genoodzaakt in Brussel over te stappen voor de paspoortcontrole.

Vanaf februari kan Eurostar ook meer reizigers per trein naar Londen vervoeren, omdat de terminal groter is dan voorheen. Bovendien wordt het aantal stoelen per trein in de loop van 2025 verder verhoogd. „Eurostar blijft zich inzetten voor een veelbelovende toekomst in Nederland”, aldus topvrouw Gwendoline Cazenave van Eurostar.

Tunnel

Om 10.56 uur gaan we verder, vanaf Brussel Midi naar London Sint Pancras International, een trip van –op papier– twee uur en vier minuten. Op het leukste deel van de route is niets te zien: de Kanaaltunnel. In het donker zoeft de Eurostar erdoorheen met een snelheid van 160 kilometer per uur. Buiten de tunnel haalt de trein bijna het dubbele: 300 kilometer per uur.

De Kanaaltunnel is 50,45 km lang, een lengte die je ook krijgt als je 159 Eiffeltorens op elkaar zou stapelen. Van die ruim 50 kilometer ligt 37,9 km onder het Engelse Kanaal, waardoor het de langste onderzeese tunnel ter wereld is. Op zijn diepste punt ligt de tunnel 75 meter onder de zeespiegel. Daar merk je trouwens weinig van als je in de trein zit. Het Kanaal zelf (de zeestraat tussen Engeland en Frankrijk) is 174 meter diep op het diepste punt.

Het idee om Frankrijk en Engeland door middel van een tunnel met elkaar te verbinden, is best oud. Aan het begin van de negentiende eeuw was Napoleon Bonaparte al een van de grote voorstanders. De eerste proeftunnel werd in 1880 gestart in Abbot's Cliff, bij Folkestone. De meeste arbeiders gebruikten handgereedschap, maar er was ook een voor die tijd ultramoderne boormachine. Het werk werd stopgezet en pas weer opgepikt in 1988.

De werken zijn in 1993 afgerond en de Kanaaltunnel werd op 6 mei 1994 officieel geopend door de destijds Britse koningin Elizabeth II en de toenmalige Franse president François Mitterrand. Eurostar begon zijn diensten in november 1994.

Boomstronk

Volgens de dienstregeling meren we om 12.00 uur scherp (het is in Engeland een uur vroeger) af op Londen St. Pancras International. En dat klopt vandaag tot op de minuut. In vier uur van Rotterdam naar Londen, niet gek. Met aankomst op ”een van de meest elegante stations ter wereld”.

Jammer is wel dat er vanaf St. Pancras geen treinen vertrekken naar Portsmouth. We moeten met de metro of regionale trein naar London Waterloo Station om daar op de trein naar Portsmouth te stappen. Vraag niet hoe het kan, maar houd er terdege rekening mee. Zeker met een hoop bagage is het behelpen.

De snelste trein vanaf Waterloo doet er anderhalf uur over naar Portsmouth, de langzaamste dik twee uur; die stopt zo’n beetje bij iedere boomstronk in het zuiden van Engeland. We nemen de tijd en lunchen op Waterloo Station. Om 14.30 uur vertrekt van spoor 4 de trein van South Western Railways naar Portsmouth Harbour, aankomst 16.03 uur. Onderweg gaat het langs plaatsen als Woking, Guildford, Petersfield en Fratton. Mooie gelegenheid om het fraaie Engelse landschap èn de soms erbarmelijke staat van het Britse spoorwegnet te bekijken.

Marine

Op nog geen 50 meter van de zee komt de trein tot stilstand. Portsmouth Harbour is een kopstation, verder kan het niet. Het station uit rechts ligt het stadje. Portsmouth is marine. De Portsmouth Naval Dockyard –in januari en maart 1941 hevig gebombardeerd door de Duitsers– is nog altijd in gebruik bij de Britse marine. Het is onder meer de thuishaven van de twee vliegdekschepen van de Royal Navy. In het Scheepvaartmuseum op het terrein kun je HMS Victory zien, het vlaggenschip van Horatio Nelson tijdens de Slag bij Trafalgar. Ook het enige Britse marineschip uit de Eerste Wereldoorlog is bewaard gebleven.

Niet ver van de werf staat The Royal Maritime Hotel, dat maritieme geschiedenis ademt. Het hotel uit 1850 zit in een van de oudste panden van de havenstad en was aanvankelijk bedoeld voor marinemensen. Na herbouw na de Tweede Wereldoorlog ging het hotel in maart 1952 weer open, nu voor iedereen. Eyecatcher van Portsmouth is de Spinnaker Tower, een 170 meter hoge uitkijktoren, geopend in 2005. De toren staat op het terrein van de voormalige wapenwerf van de marine, dat nu een winkelcentrum is.

Hovercraft

Wight, een idyllisch eiland voor de zuidkust van Engeland, is vanuit Portsmouth al te zien. Er zijn verschillende manieren om er te komen. De hovercraft ”Island Flyer” biedt de snelste manier om het Isle of Wight te bereiken. Een rivaliserend schip, de FastCat-veerboot, doet er met ongeveer 22 minuten ruim twee keer zo lang over. Om van de slome traditionele veerboot maar te zwijgen. Maar die neemt dan weer auto’s en vrachtwagens mee. Dat kan de Flyer niet.

Wij kiezen voor de hovercraft. De motoren van de met de Union Jack versierde GH-2161 komen brullend tot leven, het stevige kussen wordt opgeblazen, waardoor de boot zachtjes 1,6 meter de lucht in wordt getild. Vervolgens draait het vaartuig zich om en glijdt naadloos vanaf het kleine strandje de zee in. Meeuwen –gewend aan dit spektakel– kijken niet op of om.

De volgende tien minuten zijn spannend. Slechts enkele centimeters boven het wateroppervlak zoeft de Island Flyer naar de overkant. De zee is kalm, net als de overtocht. Af en toe spat er wat water op, maar dat mag geen naam hebben. Hovertravel is, naar eigen zeggen, ’s werelds enige hovercraftdienst voor passagiers die het hele jaar door dienst doet. Aan de overkant stuift de hovercraft de wal op. Welkom op Wight.

Goedkoop ticket

Wat kost de reis van Rotterdam naar Wight? Prijzen voor treinkaartjes van internationale treinreizen liggen niet vast, ze zijn variabel. Het komt erop neer dat de prijs onderhevig is aan vraag en aanbod. Hoe drukker de reisdatum of zelfs de betreffende trein is, hoe hoger de prijs. Boek je op tijd (en dus als een van de eersten), dan is de kans het grootst dat je een goedkoop treinticket kunt scoren.

De Eurostar en de Britse treinen kun je in de regel al 180 dagen voor de gewenste reisdatum boeken. Het laagste tarief voor de trip Rotterdam-Londen per Eurostar schommelt in het voorjaar van 2025 rond de 85 euro. De trein van Londen naar Portsmouth kost 45 euro per enkele reis. Daar komt de overtocht naar Wight (goedkoopste kaartje 28 euro) dan nog bij. Reken dus op minimaal 160 euro per persoon, enkele reis.

www.eurostar.com/nl

Dit artikel verscheen in Terdege (nr. 9, 28 januari 2025). Een los nummer is te bestellen in onze shop.

beeld: Riekelt Pasterkamp