Ze zien elkaar meerdere keren per week en appen dat het een lieve lust is. Zeggen dat tweelingzussen Corinda Doornhein-Meeuse en Janneke Drost-Meeuse (25) uit Veenendaal vriendinnen zijn is een understatement. Ze betrekken elkaar bij alle aspecten van hun leven. Bevallen? Ook dat doen ze echt niet zonder elkaar.
Hun eerste kindje kregen ze in 2021, een paar weken na elkaar. De peuters scharrelen door het huis van Corinda, terwijl hun moeders op de bank zitten. Lang rust krijgen die niet: Joah (2) en Marie (bijna 2) hebben er helemaal geen zin in om zelfstandig te spelen.
Ze zijn bijna broer en zus, de kinderen van Corinda en Janneke. Elke week spelen ze wel een aantal keer samen.
De kleintjes schelen maar twee maanden en twee dagen. „Het was een enorme verrassing voor ons dat Janneke en haar man kort na ons ook in verwachting bleken te zijn”, glundert Corinda.
De twee hebben toch al een passie voor zwangerschappen en bevallingen. Corinda is verpleegkundige op de kraamafdeling en de neonatologie, Janneke is verloskundige. Dus als ze ontdekken dat ze bijna samen opgaan bij het krijgen van hun eerste kindje, is de afspraak snel gemaakt. Ze gaan bij elkaars bevalling zijn.
En zo gebeurt het ook. Als Corinda met ruim 41 weken ingeleid moet worden, staat Janneke naast haar bed in het ziekenhuis. „Ik was net bij mijn broer op een verjaardag toen haar man Lucas appte dat ik echt moest komen. Ik heb de aangeboden koffie laten staan, heb geloof ik gemompeld dat ik niet lekker was en ben vertrokken.”
Als Janneke negen weken later zelf serieuze weeën begint te krijgen, appt ze Corinda. Die laatste: „Wat is er nu mooier dan je tweelingzus naast je bed op een van de bijzonderste momenten in je leven? Janneke: „Juist bij een bevalling is het prettig om mensen om je heen te hebben bij wie je je veilig voelt.”
Onafscheidelijk
De twee zijn altijd al onafscheidelijk geweest. Terwijl ze niet eens zeker weten of ze wel eeneiig zijn. Janneke: „Onze moeder wist pas met zestien weken dat ze twee baby’s zou krijgen. Na de bevalling hebben mijn ouders de placenta nog laten opsturen, want soms kun je daaraan zien of een tweeling eeneiig is. Maar daarover kwam geen duidelijkheid.”
Ze lijken op elkaar, hebben dezelfde bloedgroep en zijn ongeveer even lang. Maar er zijn ook verschillen. Corinda: „Mijn gezicht is iets smaller dan dat van Janneke. Volgens mij ben ik ook 1 of 2 centimeter langer. En Janneke droeg vroeger een bril.”
Wel of niet eeneiig maakt voor hun band overigens geen verschil. Ze zijn elkaars beste vriendinnen. En pas als ze op de middelbare school allebei een ander profiel kiezen, komen ze in afzonderlijke klassen terecht. Corinda: „Maar dan nog liepen we in de pauze altijd samen rondjes over het schoolplein. En als we gingen slapen, kletsten we net zo lang tot we alles besproken hadden. Soms hadden we het gevoel dat het voor vriendinnen lastig was om tussen ons in te komen.” Janneke: „Ook met feestjes zorgde dat voor uitdagingen. We werden óf allebei wel óf allebei niet gevraagd. Dat was soms wel een beetje frustrerend, want we hadden toch ook allebei onze eigen vriendinnen.”
Lees het artikel in Terdege (nr. 16, 25 april 2023).
beeld: Tineke van der Eems
Lees verder
Gerelateerde artikelen
_preview.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1600%2C1067&format=jpeg&dpr=1.0&signature=a3241acda1e67771ee810c79924524db5d8b2fe9)
