Een straatje, smal en slingerend, met visgraat in het legverband. Groen mos omrandt de klinkers. Elk stoepje is een tuin op zich. De geveltjes zijn warm en licht, zachtgeel kleurt de kozijnen. Een berk die naast een voordeur staat, vult met zijn blad de Heukestraat.
Vanaf de singel leidt de Spittaalstraat richting het hart van Zutphen. De eerste galeries en ateliers dienen zich aan. Achter een glazen pui staat een schilderij dat mysterieus aandoet. Een vloed van woorden stroomt door hoge vensters in een nachtelijk bos. In het midden een vertrouwde regel: „In Godes vrees te leven, heb ik altijd betracht.”
Een jongeman op Nikes passeert de biologische super, de blik op zijn smartphone gericht. Even verder, aan het begin van de Pelikaanstraat, is op een witte gevel het gedicht ”Zutphens welkom” te lezen. „Kom binnen in dit oord: de poort staat altijd open.”
Massieve poort
De Drogenapstoren uit 1446 mag imposant heten. Onder het gewelf van de poort wiegt een koperen lantaarn in de wind. Een gids geeft uitleg aan een groep toeristen. „Dit is een massieve toegangspoort, die aanzien gaf en ontzag wekte.” De toren is vernoemd naar stadsmuzikant Tonis Drogenap, een zestiende-eeuwer die ook een standbeeld kreeg.
Nootjes vallen uit een grote beuk. Op de Bleek, naast de stadsmuur, staan oude fruitbomen met kronkelige stammen. Herfstkrokussen bloeien, de hulst draagt rode bessen, een ekster roept. Roze hortensia’s vangen het licht van de najaarszon. Er klinkt een carillon.
De Pelikaan
Op de toonbank van koffie- en theewinkel De Pelikaan liggen folders van de Week tegen eenzaamheid naast doosjes met chocoladekusjes. Wie Zutphen bezoekt, mag deze winkel niet missen – alleen al vanwege het ruim honderd jaar oude interieur. Talloze theesoorten, kruiden en specerijen verpreiden hun geuren. Door de verpakking heen is het citroengras van de lady grey te ruiken.
Op het Kerkhof, rond het koor van de Walburgiskerk, is het stil. In de Rodetorenstraat schildert een man de kozijnen van een woning. Voor een pand met blauwe vensters, in de Raadhuissteeg, staat een felgele bolchrysant. Binnen, op de vensterbank: twee lome katten, aan weerszijden van een wit kristal. De rechtse kat geeuwt. Een tekst in een hoekje van het venster luidt: „Het regent/ Vallende sterren/ Allemaal/ Voor jou.”
Bij museumwinkel Het Snoepje laat Ingeborg Veltkamp Polkabrokken proeven. „Oud-Hollands, van gekarameliseerde suiker, erg romig van smaak.” De fraaie kasten in de winkel komen uit een oude apotheek, vertelt Veltkamp. „We verzamelen de glazen potten, we krijgen er steeds meer.” Lekkernijen zijn het medicijn: katjesdrop, laurierbriketten, zwarte beertjes en dropgommen.
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 4, 14 november 2023).
beeld: Tineke van der Eems
Lees verder
Lees eerdere afleveringen
.jpg?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C1800%2C1200&format=jpeg&dpr=1.0&signature=aec2d95c64b73f12cb646a2529b6f96edf8b963e)
