Een groeiend aantal boeren biedt zorg. Als bijverdienste of voornaamste bron van inkomsten. Financieel niet de meest interessante activiteit, maar de immateriële vergoeding is hoog. ”In de loop der jaren zagen we mensen enorm groeien in kennis, praktische vaardigheden en zelfvertrouwen.”
De kloeke boerderij met rood pannendak aan de rand van Melissant is het eerste pand dat bezoekers van het dorp op Goeree-Overlakkee zien. Jarenlang bedreven de eigenaars akkerbouw. Nu worden er potplanten gekweekt, driehonderdvijftig verschillende soorten. Op het terrein achter de hoeve verrezen kassen. Het hemelwater wordt afgevoerd naar twee waterbassins, om verspilling van het kostbare vocht te voorkomen. De gepotte planten, voorzien van een sticker met de Latijnse naam, staan keurig op stellingen. Een paar mannen van middelbare leeftijd plaatsen onder toeziend oog van Hannie Grinwis (48) plastic trays met potten op het betegelde binnenterrein.
Rond het hele perceel staan bomen en heesters die beginnen uit te lopen. In alle opzichten oogt de onderneming als een gewoon professioneel bedrijf. In werkelijkheid is de Nollestee een zorgkwekerij.
Na twaalf jaar akkerbouw besloot Cor Joppe (60) in overleg met echtgenote Jolanda, destijds secretaresse op een drukkerij, het roer om te gooien. Vanwege zijn vragen bij de schaalvergroting in de agrarische sector en zijn betrokkenheid op zorgbehoevende naasten. Als eerste in Zuidwest- Nederland vormde hij zijn bedrijf om tot zorgboerderij, destijds een onbekend begrip.
ZELFWAARDERING
De doopsgezinde ondernemer ging in zee met Zuidwester, een regionale instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. „Ik verhuurde mijn bedrijf voor een vriendelijke prijs aan Zuidwester en kwam daar op de loonlijst te staan. Het was in alle opzichten pionieren, want Zuidwester had geen verstand van de agrarische sector en ik niet van de zorg. In de kwekerij werd ik bijgestaan door een hovenier.” Op 2 januari 1996 arriveerden de eerste cliënten, door Joppe medewerkers genoemd. „Ik wilde geen bezigheidstherapie bieden, maar professioneel werk waarin elk op eigen niveau en in eigen tempo mee kan. Zo geef je mensen een gevoel van zelfwaardering.” Dankzij Europese subsidie voor plattelandsontwikkeling kon hij halverwege de jaren 90 de kassen bouwen en pottenvelden aanleggen.
De groep deelnemers verdubbelde van zeven naar veertien personen. De kloof tussen de ambtelijk ingestelde zorgwereld en de cultuur van het vrije ondernemerschap zorgde soms voor fricties. Vanaf 1 januari 2015 ging Joppe daarom verder als zelfstandig onderaannemer van Zuidwester en een aantal andere zorginstellingen in Zuidwest-Nederland. In 2019 bracht hij het bedrijf onder in een stichting, om continuïteit te waarborgen. De directie wordt gevoerd door Joppe en de herstelde hervormde Hannie Grinwis uit Ouddorp, een vrouw met groene handen, tot 2013 totaal onbekend met de zorgsector. „Dit is me overkomen”, lacht ze. „In het begin vond ik het best pittig, maar het omgaan met mensen met een beperking leert je steeds meer dat ieder van waarde is.” „We hebben allemaal zorg nodig”, vult Cor Joppe aan. „Belangrijk in dit werk is dat je van mensen houdt.
Lees het volledige artikel in de Terdege van 12 mei.
beeld: Tineke van der Eems
_preview.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1600%2C1067&format=jpeg&dpr=1.0&signature=a30a5441fd63a021855945ab963d7d604f651665)
