Verloskunde doet het op verjaardagen altijd goed. Na de vraag of ik werk en wat voor werk ik dan doe, hoor ik vaak dingen als: ”ah, wat leuk”, ”wat bijzonder”, ”wat speciaal”, ”dat wilde ik vroeger ook altijd worden”, ”moet je horen hoe het bij mij ging”. En voor ik weet heb ik weer een bevallingsverhaal te pakken.
Op de een of andere manier denken mensen dat je onder het genot van een hapje appeltaart ook wel een stukje persweeën wilt meepakken. Meestal is dat ook niet zo erg. Met volle mond praten doe je niet, dus meestal is het ook maar een kwestie van empathisch knikken en op z’n hoogst wat hummen. Lastiger wordt het als mijn mening gevraagd wordt. Als dingen niet helemaal zijn gelopen zoals verwacht of gehoopt. Dat kap ik af, want ik ken de situatie maar deels en van één kant. En over collega’s oordelen doe je niet, ook niet onder het genot van een appeltaartje.
Vaak komt dan de vraag wat het mooiste of het bijzonderste is wat je hebt meegemaakt. De ander verwacht dan iets te horen over een situatie waarin een baby zuurstof nodig had en het haalde, of over die ene keer dat je precies op het goede moment aan de goede kant van het praktijkgebied was. Maar nooit is dat mijn antwoord. Want voor deze dingen ben ik opgeleid, ze horen bij mijn werk en tot op zekere hoogte zijn ze ook gewoon dat alleen, werk.
Wat maakt mijn werk mooi en zorgt voor zingeving? Dat is veel meer de zachtheid en het intermenselijke. Het contact met de ander. Zoals Dirk de Wachter zegt: de zin van het leven ligt in de ander. De zin van mijn beroep ligt ook in de ander. In het zien van mensen, het inspelen op wat ze nodig hebben. In het van betekenis zijn door wat je zegt of doet. Heel klein maar, soms even een hand vasthouden, een knikje, een troostend woord. Ik heb niet de illusie dat ik grootse voetafdrukken achterlaat. Maar her en der misschien een vingerafdruk, door van betekenis geweest te zijn toen het moeilijk was. Dat is iets wat verloskunde zin geeft, maar net zo goed heel veel andere beroepen. Soms deel ik dat, zoals nu. Soms op een verjaardag, maar dan zijn we inmiddels bij de bitterbal beland.
beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
