Twee baby’s

Twee baby’s

spg-arienvanginkel-16960-16

Wij hebben vandaag een bevalling op afspraak. Het voelt nogal maakbaar om voor een inleiding naar het ziekenhuis te gaan. Maar agendatechnisch bezien is het wel praktisch. Een tweeling wordt met 37 weken „gehaald”, vertelden ze in het ziekenhuis.

Volgens de nieuwste medische inzichten zou dat een goed idee zijn. Of wij dat ook een goed idee vinden? „Als jullie denken dat dat verstandig is, denken wij dat ook”, zeiden we argeloos. En omdat m’n vrouw de laatste weken elke keer als ze opstond bijna voorover stortte, vond ze het naderhand een prachtplan.

We laden twee lege maxi-cosi’s in de auto. „Die moet jij gaan vullen”, sommeer ik de vrouw. „Jij helpt wel, toch, met meepuffen en zo?” „Natuurlijk.” „Nou, dan gaan we maar.”

In het ziekenhuis is een kamer klaargemaakt voor mevrouw Van Ginkel, zoals het zusterhandschrift op het bord naast de deur vermeldt. Ik mag ook blijven, al moet ik daarvoor wel een stoel verbouwen tot bed en een laken grijpen uit een hoge kast. De verpleegster brengt een kopje thee en sluit m’n vrouw aan op de CTG. Ik raak gefascineerd door alle cijfers en grafiekjes die op de computer tevoorschijn komen. Een blauwe lijn voor de hartslag van baby 1, een rode voor baby 2 en een zwarte registreert harde buiken ofwel weeën.

De volgende dag puft de vrouw, en ik puf met haar mee. We zijn getuige van twee wonderen en ik neem de stift ter hand die boven op het bord ligt met het opschrift „Mw. v. Ginkel.” Ik schrijf erbij: „en haar superpartner + de twee liefste en mooiste baby’s van het noordelijk halfrond.”

De verpleegster brengt nog een bakje koffie en informeert of er op het zuidelijk halfrond knappere baby’s zijn dan de kinderen die aan ons zijn geschonken. „Kijk maar eens in de wieg en geeft u zelf het antwoord maar, mevrouw.” Ze kijkt en geeft me groot gelijk. Dat is natuurlijk ook wel zo beleefd.

Auteur

Arien van Ginkel

Volg ons lifestyle platform op instagram.