Trouwen met een boer. Het plaatje zie je voor je. Samen op het trapje van een trekker. Ik in jurk, mijn boer in pak. De koeien die vanuit het land ons aan staan te staren. Of samen in de tuin met een opgepoetste koe aan het touw die netjes de camera inkijkt. O ja, de hond zit natuurlijk netjes naast ons. Het perfecte plaatje. Beeldschoon. Zo ziet het eruit.
Maar werkelijk?
Trouwen met een boer. Dat is niet zomaar iets. We kregen advies: je moet het goed regelen! En dat moet voor je gaat trouwen. Want een boerderij is kapitaal. Familiekapitaal.
Boeren zijn ondernemer. Ondernemer ben je als je bij de Kamer van Koophandel bent geweest. Je kunt je werk doen als je een bus met gereedschap hebt, of alleen een laptop. Maar om boer te worden is naar de Kamer van Koophandel gaan niet genoeg. Je kun niet zomaar een stuk grond kopen en wat koeien, of zelfs een hele boerderij. Daarmee ben je er niet. Je moet rechten kopen, en vergunningen hebben. Boer worden uit het niets is nagenoeg onmogelijk. Daarom hebben bijna alle boeren ouders die ook boerden.
Boer zijn is je hele leven zorgdragen voor het stukje aarde dat is doorgegeven van generatie op generatie. Het is die grond beheren waar vader, grootvader en daarvoor nog meer mensen ook hun leven lang hebben geploegd, gezaaid en gemaaid.
En grond is kostbaar. De natuur wil grond. Er moeten huizen worden gebouwd, industrieterreinen worden aangelegd. Boeren die willen groeien willen meer grond. Boer zijn is tussen al die groepen je grond beheren en overnemen van je ouders. Met de bedrijfsopvolgingsregeling, de BOR. Zonder die regeling is elke opvolging achteruit boeren.
En nu komt het. Door te trouwen word ik daar onderdeel van. Alleen door die handtekening in het gemeentehuis op onze trouwdag. En daar moeten we over nadenken. Wat als? En wat dan? Wie dan?
Trouwen met een boer gaat niet zomaar. Zeker, het kan. Maar wat als mijn boer iets overkomt? Of ons beiden? Hopelijk gebeurt dat niet. Maar je kunt het maar beter geregeld hebben. Daarom gaan we eerst naar de notaris, voor we naar het gemeentehuis gaan.
Het is een hele onderneming. Boer zijn is een hele onderneming. Het gaat ergens over. We moeten het dus goed regelen.
En dus zaten we bij de notaris. Wat in ons hoofd zat, wordt nu op papier gezet. En voor ons trouwen gaan we nog een keer. Voor een krabbel hier, en een krabbel daar.
En terugkrabbelen? Het kan wel, maar ik wil het niet. Straks is hij niet alleen mijn boer. Straks is hij ook mijn man, en ook mijn maat. Romantisch hè?
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
Lees eerdere afleveringen
%20Bossenbroek-%20panfluit-%20RenateB%20(24)%20site.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C3261%2C2401&format=jpeg&dpr=1.0&signature=dd75939987c353bb5d3f5d6b5b2da414b38ad660)
