´Scherbe, Pferchte, Erbe, Kette, Werte…´Ik voel me net alsof ik in groep drie zit en de tafel van 6 moet leren. Met al mijn mede-journalisten-in-spe dreun ik een rij woorden op, die op het bord geprojecteerd worden. Het thema van vandaag: ´Sprechen´. In het Duits natuurlijk.
Nadat we alle rijtjes vol enthousiasme door de klas hebben gebruld en het verschil tussen de ´e´ en de ´ä´ duidelijk is, lezen we om de beurt een persbericht voor. Met de juiste uitspraak, articulatie, klemtoon enzovoort.
Volgens Herr Maurer, van oorsprong zanger, nu radiopresentator, moeten we de zelfstandige naamwoorden bij wijze van spreken met een sneeuwschoen in de sneeuw drukken. ´Blijf er even op staan. ́ zegt hij.
Als mijn buurman Jakob aan de beurt is, gaat mijn hart wat harder slaan. Deze Oostenrijkers kunnen blijkbaar niet eens vanzelf correct spreken. Hoe moet ik dat met mijn Nederlandse tong doen? Nadat Jakob drie keer heeft voorgelezen dat de Oostenrijkse regering een nieuwe verwarmingswet heeft aangenomen en iedereen beleefd heeft geklapt, is het mijn beurt. Ik mag gaan vertellen dat in Frankfurt deze week de 75e editie van de boekenbeurs plaatsvindt. Hopelijk zitten er niet te veel r´en en l´en in mijn stuk, want mijn Hollandse mond krijgt die niet zo soepel over zijn lippen.
´Mooie stem´, zegt Herr Maurer na de eerste keer voorlezen. Ik kijk hem verbaasd aan. Geen opmerking over mijn accent? De r´en en de l´en? Toch nog een kleinigheidje: ´Het is poedersneeuw hè, geen natte sneeuw.´ Zo gezegd, zo gedaan. ´”Ehrengastland” ist heuer “Slowenien”, das sich mit 75 “Autorinnen” und “Autoren” präsentiert.´ Ik blijf wat langer op de zelfstandig woorden staan en meneer Maurer is tevreden. En ik ben trots op mijn Nederlandse mond.
Lees eerdere afleveringen
-13057.png?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C6720%2C4480&format=jpeg&dpr=1.0&signature=cd3421fb632cca8ba94899be8cc6ba9f731e770e)
