Sjaak en Mariëlle Simonse pendelen tussen olie, vee en staten

Als Statenlid van Flevoland kon Sjaak Simonse zijn oliehandel er nog wel bij doen. Nu hij gedeputeerde is, valt het bedrijf onder echtgenote Mariëlle. Die draagt ook zorg voor het vee en hun grote gezin. Maar echt druk hebben ze het niet.

De boerderij in het buitengebied van Ens is geen schoonheid. Een enorme schuur van schokbeton is via een tussenstuk gekoppeld aan een rechttoe rechtaan woonhuis. Praktisch is het wel. Vanuit de keuken loop je zo de schuur in. Die biedt onderdak aan een regiment fietsen, het karkas van een auto, antieke akkerbouwwerktuigen en ongeregeld goed dat mogelijk nog eens van pas kan komen. „Toen we dit zeven jaar geleden kochten, was het helemáál een bende”, lacht Mariëlle Simonse (51), moeder van twaalf kinderen in de leeftijd van 27 tot 9 jaar.

Door haar huwelijk met Sjaak (51), een boerenzoon uit de Noordoostpolder, belandde ze vanuit Schoonhoven in Emmeloord. „Daar hadden we een hoekhuis.” Sjaak droomde soms van een woning in het buitengebied, maar daar bleef het bij.

Totdat hij een nieuw onderkomen voor zijn groothandel in olie en smeermiddelen nodig had. Toen ging hij daadwerkelijk op zoek en stuitte hij op de hoeve aan de Kamperzandweg, met grote schuren en 10.000 vierkante meter erf.

Veebedrijf

Tot 2021 was hij bedrijfsleider van oliehandel Bevop. De overname van de onderneming was net rond, toen hij werd aangezocht als gedeputeerde van Flevoland namens de SGP. „Dat vroeg opnieuw om allerlei aanpassingen”, blikt Mariëlle terug. „Ik hielp hem al met de administratie, nu ben ik officieel de baas. Jacob, onze derde, is olieboer geworden. Hij trekt nu in plaats van zijn vader met een bus vol handel langs de boeren.”

Bastiaan, de tweede zoon, ontwikkelde zich in Ens tot veeboer. „Hij vond dat we met de stal iets moesten doen en bracht ons in contact met een veehandelaar, voor wie we nu vleesvee opfokken. Omdat wij geen fosfaatrechten hebben, was melkvee geen optie. De eerste tijd voerden we de dieren met het kuilvoer dat er nog lag, een enorme bult. Toen die weg was, hebben we in de winter water in de sleufsilo laten lopen, zodat de kleintjes hun eigen schaatsbaan hadden.”

In de kolossale schuur ernaast staat het hobbyvee van de familie. Jonge koeien, geiten, schapen, kippen… De inmiddels getrouwde Bastiaan bracht zijn moeder de kunst van het verzorgen van dieren bij. „Voeren doen we met z’n allen; dan de een, dan de ander. Is er echt iets aan de hand, dan ben ik de contactpersoon.”

Laconiek

De ondernemende huismoeder doet zelf vrij laconiek over haar veelheid aan taken. „Ze hoeven niet allemaal tegelijk te gebeuren. En er blijft het nodige liggen, dat is gewoon zo. Soms zoeken de kinderen kleren die nog buiten aan de lijn hangen. Heeft het ’s nachts geregend, dan hebben we een probleem. Ik ben niet zo huishoudelijk aangelegd, dus ook binnen versloft het weleens. Als het te gek wordt, zetten we er met elkaar even de schouders onder. Er is hier altijd wat te doen en in de winter kan het bar koud zijn, maar als het voorjaar aanbreekt, hebben we nog steeds een vakantiegevoel. Soms moet je het werk gewoon even laten voor wat het is en in een stoel gaan zitten, om bewust te genieten van de omgeving en de rust.”

Sjaak _ Mariëlle Simonse- Ens- boerenbedrijf- SGP- RenateB _8_.jpg

Sjaak _ Mariëlle Simonse- Ens- boerenbedrijf- SGP- RenateB _50_.jpg

Tijdens het gesprek komt geregeld een zoon of dochter de keuken binnendruppelen. Met een glas drinken en een stroopwafel vertrekken ze weer naar elders. In de namiddag arriveert Sjaak, vanwege zijn nieuwe functie strak in het pak.

Lees het hele interview in Terdege (nr. 17, 7 mei 2024).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen