Scheepsmodelbouwer is „fanatiek in details”

Maasdijk, een dorp in de gemeente Westland. Vernoemd naar de eeuwenoude zeedijk die door het plaatsje loopt. De Nieuwe Waterweg is niet ver weg. Wie goed kijkt, kan de zeeschepen voorbij zien schuiven. Langs de weg met de naam Honderdland ligt een bedrijfsverzamelgebouw waarvan er dertien in een dozijn gaan. Boven een van de deuren hangt een klassiek geëmailleerd bord: Oliemans Scheepsmodelbouw. Bij de bel een 06-nummer, voor als er niemand is. Wim Oliemans, een goedlachse zestiger, doet open. „Welkom. Let niet op de rommel.” ## Blikvanger Wat binnen in het pand onmiddellijk opvalt, is een enorm model van de Pioneering Spirit van het bedrijf Allseas. Oliemans bouwde het in 2018. Hij deed er anderhalf jaar over. „Het is het grootste werkschip ter wereld. Het kan pijpleidingen leggen en booreilanden verplaatsen.” De nieuwprijs van het schip was destijds 2,6 miljard euro. Gewoonlijk staat het model van 5 meter lang bij de receptie van het hoofdkantoor van Allseas in Delft of wordt het gebruikt als blikvanger op beurzen. Nu staat het in de werkplaats van Oliemans, omdat de vitrine om het schip aangepast moet worden. „En er zijn hier en daar wat beschadigingen aan het model die gerepareerd moeten worden.” Oliemans kent Allseas. In de crisisjaren na 2008 kwam hij als tekenaar bij het bedrijf terecht. „Bij Allseas leerde ik 3D-tekenen. Tot dan toe had ik niet veel met computers. In 2016 ben ik weer zelf modellen gaan bouwen, ook voor Allseas, waaronder hele grote.” ## Bijbel Ergens in de opslag van Oliemans Scheepsmodelbouw ligt een Statenbijbel. „Met platen, best mooi.” Oliemans –twee broers, een zus– is christelijk opgevoed. Hij ging met zijn moeder naar de gereformeerde gemeente in Hendrik-Ido-Ambacht. „Mijn vader deed nergens aan. Hij zette ons ’s ochtends af bij de kerk, ging zelf modelbouwen en kwam ons na de dienst weer ophalen. Als jochie heb ik een tijdje gedacht later dominee te zullen worden. Als er dan hiernamaals iets is, heb je toch alle tijd van leven nodig om dat te verwerven? dacht ik. Waarom zijn kerkmensen daar dan niet druk mee? Ze lachen en praten maar wat af. Oliemans ging naar de reformatorische basisschool in Papendrecht. „Toen ik in een van de hoogste klassen een spreekbeurt hield over walvissen en in mijn enthousiasme zei dat de vissen er al een miljoen jaar zijn, kreeg ik van de meester vanwege dat feit een punt aftrek. Ik had een 8 in plaats van een 9.” :::photo_gallery 1::: ## Marine De geschiedenis van Oliemans Scheepsmodelbouw begint bij Cor Oliemans, de vader van Wim. Hij was modelbouwer tot zijn overlijden in 1996. „Mijn vader werkte vroeger bij de Koninklijke Marine en bouwde daar al op verzoek af en toe kleine modellen. Na zijn marinetijd is de bouw van de grijze vloot, zoals dat heet –fregatten, mijnenjagers en bevoorraders– pas echt zijn dagelijks werk geworden. Ik was als kind veel in de werkplaats van mijn vader te vinden. Hij heeft me het modelbouwen geleerd. Op een gegeven moment vroeg een rederij hem om een model te bouwen. Zo is het begonnen.” Wim wilde ook bij de marine, net als zijn vader. Tot twee keer toe solliciteerde hij, tot twee keer toe werd hij afgekeurd. „Ik was te individualistisch, te veel op mezelf, zeiden ze. Bij de landmacht kon ik wel terecht, maar daar was ik na drie maanden weer weg. Naderhand dacht ik: ze hadden gelijk bij de marine.” Toen hij voor zichzelf „een ruimte met raam en stopcontact” zocht, kwam Wim terecht in Vlist, een dorp in de Krimpenerwaard. Daar bouwde hij eigenhandig zijn eerste modellen. „Prachtige tijd. Mijn vader en ik werkten naast elkaar. Ik kreeg opdrachten van hem.” ## Mallen Later werkte Wim bij Koch Metaalbewerking in Groot-Ammers, waar hij op het idee kwam om met behulp van mallen kleinere scheepsmodellen in series te produceren. Hij ontwikkelde bij Koch een luchtbelvrije gietmethode. De gedachte was dat hij de mallen zou maken en beheren, zodat anderen de modellen konden gieten. Zijn werkgever gaf hem de ruimte om de gietmethode verder te ontwikkelen. Ook konden daar de mallen worden gefreesd. Scheepsontwerpen worden tegenwoordig voor werven in 3D getekend. Oliemans gebruikt dezelfde digitale bestanden als basis voor de nieuw te tekenen 3D-bestanden die geschikt zijn voor de bouw van een schaalmodel. „Vroeger had je grote pakken met tekeningen waar je doorheen moest. Tegenwoordig komt heel veel in 3D aan, waarbij je onderdelen kunt openen om er aanzichten van te maken om er tekenprogramma’s op los te laten. Maar tekenen blijft.” In de werkplaats staan prachtige modellen: een hybride sleepboot van Kotug, de RT Emotion („kost zo’n 400 euro in een serie van minimaal dertig stuks”), de loodsboot Lyra, haringvisser Willem van der Zwan en de Sapura Onix van IHC. Verder staan er freesmachines en 3D-printers. De manier van bouwen is met deze machines enorm veranderd, al kost de bouw van een model gemiddeld nog altijd zo’n 600 uur. „Vroeger moesten we pielen met een stanleymes en schuurpapier. Nu voer je iets in in de computer en rolt er wat uit de printer of 3D-freesmachine. Het is minder ambachtelijk, maar meer precies.” ## Alleen Ineens zegt hij: „Als modelbouwer kun je veel nadenken, want je zit vaak alleen. In oktober 2024 ben ik zestig jaar geworden. Mijn vader is op die leeftijd overleden. Je moet accepteren dat het leven eindig is en dat de ouderdom met gebreken komt. Mijn moeder is 88 en woont in een verzorgingshuis. Ze weet met regelmaat niet meer wie ik ben. Mijn vader was een aimabele man. Mijn moeder was veel harder en rechtlijniger in de opvoeding. Naarmate ik ouder werd, heb ik daar meer begrip voor gekregen en zie ik ook overeenkomsten tussen haar karakter en het mijne. Uiteindelijk zijn mijn beide ouders me even lief. Over het geloof kan ik nog altijd verwonderd zijn. Op catechisatie gebruikten wij het boekje ”Onze Geloofsleer” van J. Vreugdenhil. Ik ken de vragen en antwoorden nog. Mooi was dat. En weet je, als we op vakantie in het buitenland een kathedraal tegenkomen, dan moet ik naar binnen.” Oliemans is, naar eigen zeggen, fanatiek in details. „Dat heb ik van mijn moeder, die was ook bloedfanatiek. Van Van Lent, een bouwer van superjachten, kreeg ik de opdracht om binnen drie maanden een model van een jacht te bouwen dat ze wilden aanbieden aan de koper van het echte, grote jacht. Toen ik het model, vervaardigd met onder meer massief zilver en teakhout, afleverde, bleek dat Van Lent al een schilderij had laten maken van het schip. Ze dachten dat ik het model nooit op tijd af zou krijgen.” Na het overlijden van zijn vader nam Wim het bedrijf over. Productiemodellen en eenvoudige modellen komen tegenwoordig uit China, de ingewikkelde schepen doet hij in Maasdijk. Over de toekomst denkt hij niet al te veel na. Een opvolger heeft hij niet. Zijn enige dochter studeert in Utrecht en heeft geen interesse. „We zien wel”, zegt hij. „Vroeger hoorde ik vaak: Wimpie heeft altijd geluk. Misschien nu ook wel.”

Scheepsmodelbouwer is „fanatiek in details”

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Scheepsmodelbouwer is „fanatiek in details”

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram