Als de kasteelmuren van het Muiderslot konden praten, viel er heel wat te vertellen. Over ridders en jonkvrouwen, heldendaden en kameraadschap. Maar ook over bloedige gevechten, kerkers vol ratten en een gat boven de slotgracht als wc.
De ophaalbrug is inmiddels van steen. Opgehaald worden kan hij dus niet meer. Maar dat mag de pret niet drukken. In gedachten maken we hem gewoon van hout en horen we het lawaai van stampende paardenhoeven. Ongeduldige stemmen roepen om de brug op te halen bij de komst van vijanden. De kettingen rinkelen als het mechaniek van de brug in werking wordt gezet.
Het is een machtig bolwerk dat we betreden, dit zevenhonderd jaar oude kasteel. Een vesting met muren van wel anderhalve meter dik, bedoeld om niet alleen koude en regen tegen te houden, maar vooral vijanden.
Dat wordt meteen duidelijk als je het kasteel binnenkomt en de trap naar boven oploopt. Daar kom je uit op een doodlopend bruggetje. Een tactisch stukje kasteel, bedoeld om binnengedrongen vijanden te laten verdwalen.
Even verderop, in een ruimte die zich boven de ophaalbrug bevindt, zitten grote gaten in de muren – tegenwoordig voorzien van ijzeren tralies om te voorkomen dat al te nieuwsgierige kindjes in de slotgracht vallen. Die gaten dienden vroeger voor het bekogelen van vijanden die het waagden zich op de ophaalbrug te begeven. Stenen werden naar beneden gekeild, en scherpe voorwerpen. Hete olie, drek en uitwerpselen.
Hoe die ophaalbruggevechten er aan toe gingen, wordt voor bezoekers inzichtelijk met een computerspelletje waarbij je je vijanden met stenen mag bekogelen. En dat gaat best lekker, blijkt als de kinderen bijna niet meer mee te krijgen zijn naar de rest van het kasteel.
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 6-7, 17 december 2024). Een los nummer van Terdege is te bestellen in onze shop.
beeld: Muiderslot