Peter Boer en Gisette van Dalen blikken terug op 40 jaar Terdege

Als Peter Boer eenmaal herinneringen begint op te halen, is hij onstuitbaar. Hij geniet er zichtbaar van, terug te denken aan de 25 jaar dat hij de kar van Terdege trok.

Bij de start was het blad niet meer dan een dun, gratis magazine bij het Reformatorisch Dagblad, vertelt hij. En hoe het tijdschrift zo’n onmogelijke naam heeft gekregen? Peter: „Ik was redelijk goed in woordspelletjes. Het leek me wel leuk om de letters RD van Reformatorisch Dagblad in de naam van het magazine te krijgen. Toen heb ik Terdege verzonnen. Voor een pittige bijlage bij de krant was dat wel geschikt, maar voor een familieblad klinkt dat helemaal nergens naar. De naam Terdege heeft iets zeer degelijks, terwijl we juist een breed blad met zowel ontspanning als bezinning wilden zijn. Maar ja, toen was het al te laat.”

Het magazine zag er in 1983 totaal anders uit dan nu. Foto’s werden vooral zwart-wit gedrukt, op enkele uitzonderingen na, zoals de rubriek ”Vorstelijk”. „Daar maakten we goede sier mee, want de krant drukte foto’s nog gewoon in zwart-wit af.”

De opmaak was letterlijk knip- en plakwerk. „Ik weet nog dat onze opmaakredacteur in het begin alleen maar kolommen en ruimte voor een foto uittekende en dat schema zo naar de drukker in Barneveld stuurde. Als ik zie hoe jullie nu werken, alles op het computerscherm en met kleurenschema’s aan de muur. Prachtig! Zo kun je eenheid geven aan een nummer.”

Ook de inhoud veranderde. Peter: „Jullie publiceren geen medische tips meer, toch?”

Gisette: „Nee, dat heeft geen zin meer. Vroeger kregen we op de RD-redactie soms handgeschreven briefjes binnen met een dood beestje erbij. „Wat is dit?” was dan de vraag. Zoiets kun je je niet meer indenken. Als je nu een knobbeltje op je teen hebt, kijk je eerst op Google wat het is.”

Zaken

Peter Boer maakte van Terdege meer dan een tijdschrift. Zo verzon hij allerlei extra’s die geld in het laatje brachten om het blad betaalbaar te houden. „We hadden een bestelservice, een vakantieservice met eigen pensions en we brachten cd’s uit.” Hij bladert door een stapeltje papieren dat hij voor zich heeft liggen. „Hier heb ik een notitie van een bestuursvergadering, najaar 1985 over de twee Terdegepensions in het Sauerland. We hadden een eigen reisleider, organiseerden gezamenlijke tripjes en eigen kerkdiensten. Zelfs de aardappelen zouden lekker bloemig zijn, beloofden we. Dat werd een succes.”

Gisette: „En wij maar denken dat we iets origineels verzinnen met onze ”Vriendinnenreizen”, maar in al die 40 jaar is er niets nieuws onder de zon.” Peter: „Het pension kostte toen 45 gulden per persoon per dag. Een dominee opende en sloot elke maaltijd en elke dag. Die man was daar de hele dag door mee bezig. Maar het was geweldig.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 1, 3 oktober 2023).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen