Een spectaculair vakantieland is Denemarken niet. En juist daardoor is het aantrekkelijk. De bevolking is relaxed, het landschap vriendelijk. En op veel plaatsen kom je in het voorjaar nauwelijks een medetoerist tegen.
Een vakantie in het buitenland was voor ons verbonden aan Oostenrijk, Duitsland of de Franse kust. Scandinavië bleef buiten beeld. Tot mijn werk ons in het Deense Jutland bracht. We konden niet goed onder woorden brengen wat het was, maar we voelden ons daar meteen thuis. Het is er gemoedelijk en uitermate plezierig voor liefhebbers van toeristisch fietsen. Geen druk verkeer, geen grote hoogteverschillen en geregeld een vriendelijk dorpje. Dit smaakte naar meer.
Door de coronapandemie duurde het jaren eer de wens in vervulling ging, maar in het voorjaar van 2023 kwam het er toch van. Van Jutland hadden we een redelijk beeld gekregen, nu wilden we de oostelijk daarvan gelegen eilanden Funen en Seeland gaan verkennen. Voor elk hadden we een week beschikbaar. Op beide eilanden boekten we een huisje aan de oostkust.
Voor Funen werd het een huisje onder Nyborg, een paar honderd meter bij het strand vandaan. Met uitzicht op de brug naar Seeland. Daar boekten we een huisje in Hojerup, een gehucht op loopafstand van de beroemde krijtrotskliffen van Stevns Klint. Het bleek twee keer een voltreffer te zijn.
Eldorado van rust
De locatie op Funen hadden we deels gekozen vanwege het geplande bezoek aan het eilandje Aero. Volgens toeristische gidsjes is het een eldorado van rust en fiets je bij aankomst in het dorp Aeroskøbing zo de negentiende eeuw binnen.
Met hooggespannen verwachtingen reden we naar Svendborg, een prachtig havenstadje. Daarvandaan vaart een keer of tien per dag een forse veerboot naar Aero, een schip van het soort dat in Nederland toeristen naar de kleinere Waddeneilanden brengt.
Bij veel veerhavens in het Deense eilandenrijk ontbreken de steigerwerken. De boot meert simpelweg aan bij de weg die voor het water eindigt. Voor het verkeer dat naar Aero moet, zijn in Svendborg een paar rijbanen gereserveerd. Voetgangers en fietsers kunnen een ticket kopen bij een kaartjesautomaat. Het leven is in Denemarken duur, maar van de bootprijzen kun je niets zeggen. Retourtickets bleken niet te koop; voor een enkeltje betaalden we tien euro per persoon. Inclusief de fiets. Voor een vaart van vijf kwartier.
Lees het hele artikel in Terdege (nr. 9, 16 januari 2024).
beeld: Huib de Vries
Lees verder
Lees eerdere afleveringen
.jpg?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C1800%2C1200&format=jpeg&dpr=1.0&signature=aec2d95c64b73f12cb646a2529b6f96edf8b963e)
