Ondernemende familie De Groot: Niets komt je aanwaaien

Ze delen niet alleen een bloedband, maar ook zakelijk instinct, doorzettingsvermogen en creativiteit. De zussen De Groot en hun nichtjes hebben alle vijf een eigen onderneming. „Voor ons is dat heel normaal.”

Dat ondernemen is beslist een familietrekje. Daaraan twijfelen ze niet. De ouders van Jacoline en Jolanda hadden een autobedrijf. Hun vader runde de zaak, hun moeder was de drijvende kracht erachter. Jacoline van de Meent-de Groot: „We leerden daardoor dat je ergens keihard voor moet werken, dat niets je komt aanwaaien.” Jolanda Keijzer-de Groot: „Alles stond in het teken van goede service. Als er een klant belde, moesten we allemaal stil zijn. Ook al duurde dat een kwartier en moesten we eigenlijk naar school.”

Het is dit arbeidsethos dat hen verder heeft geholpen, denken de twee zussen. Jacoline: „Want ondernemen is echt niet alleen maar leuk. Het is ook keihard werken.”

Wat doen jullie precies?

Jacoline (42): „Ik ben 17 jaar geleden begonnen met Bibelotte, een bedrijf in kinderkamerspullen. Twee jaar geleden werd mijn man mede-eigenaar. Sindsdien hebben we een eigen bedrijfspand en studio. We produceren en verkopen behang, verf en meubels voor de kinderkamer. Gemiddeld ben ik zo’n veertig tot vijftig uur per week bezig met Bibelotte, maar nu we een steeds zelfstandiger team krijgen, wil ik graag meer dagen vrij gaan plannen. ”

Jolanda (50): „Ik ben eigenaresse van Stoffetti, een webshop in handgemaakte, duurzame dames- en kinderkleding. Op dit moment maak ik alleen nog kleding in het hogere segment. Zo blijven mijn items uniek, ben ik minder druk, maar verdien ik evenveel als wanneer ik bijvoorbeeld een hele serie kinderleggings maak. Ik besteed af en toe werk uit aan ateliers, maar het meeste doe ik zelf. Ik werk zo’n 24 uur per week.”

Julia (20), nicht van Jolanda en Jacoline: „Ik ben in april 2020 begonnen met mijn eigen fotografiebedrijf, Juuls Fotografie. Ik heb een cursus basisfotografie gedaan en werk nu zo’n twintig uur voor mijn bedrijf. Daarnaast doe ik een opleiding bedrijfskunde. Laatst had ik een fotoshoot met een bruidspaar op Schiphol. Superleuk! In de toekomst hoop ik drie dagen te kunnen werken als fotograaf en drie dagen in loondienst.”

Nichtje Anne-Marèl Pas (15): „Ik verkoop via mijn webshop Bonnies een collectie kleertjes en accesoires voor poppen en mutsjes voor baby’s. Ook heb ik een merinocollectie met sjaals, mutsen en haarbanden voor zowel kinderen als volwassenen. Elke week werk ik minstens veertig uur voor mijn bedrijf. Daarnaast studeer ik thuis, in mijn eigen tempo, voor onderwijsassistent. Het bedrijf groeit ontzettend hard. Alles wat ik verkoop, is mijn eigen ontwerp.”

Nichtje Rachel de Groot (13): „Ik ben het zusje van Julia. Tante Jacoline vertelde me dat een buurmeisje van haar taarten verkoopt. Dat leek me ook wel leuk. Ik maakte een Insta-account aan en verkoop nu zo’n twee taarten per week. Voor mij is het vooral een hobby en ik vind het leuk dat ik er wat mee verdien.”

Waarom een eigen bedrijf?

Jolanda: „Omdat het fijn is om iets te kunnen doen wat je leuk vindt. Voordat ik met Stoffetti begon, heb een tijdje voor Jacoline kussens en andere accessoires gemaakt. Die verkocht ze toen nog. Op mijn Instagramaccount liet ik foto’s zien van alles wat ik naaide, ook de kleding die ik voor onze kinderen maakte. Daar kreeg ik steeds meer reacties op, waaronder verzoeken om iets voor anderen te naaien. Toen ben ik voor mezelf begonnen.”

Jacoline: „De vrijheid om je eigen tijd in te kunnen delen is ook wat waard. Ik had eerst een baan op kantoor, wat ik echt vreselijk vond. Na de geboorte van onze oudste heb ik die baan opgezegd. Ik begon online spullen voor de babykamer, kraamcadeau’s en dat soort dingen te verkopen. Toen ik op een beurs ging staan, had ik als decoratie een geleend bedje met kussentjes van mezelf staan. Iemand vroeg waar ik die kussens vandaan had. Ik zei meteen: „Die kun je bij mij kopen!” Dus ben ik kussentjes gaan maken. Tenminste: ik ging met de stof in een vuilniszak naar mijn moeder, want ik kan zelf niet eens naaien. Toen het goed begon te lopen, besteedde ik het naaiwerk al snel uit aan ateliers in Polen.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 20-21, 20 juni 2023).

beeld: Tineke van der Eems