Mirjam den Boer-Neele: Ik geloof heel sterk in de kracht van het gebed

Ruim twintig jaar lang was Mirjam Neele het boegbeeld van de VBOK, bekend door het opkomen voor het ongeboren leven. In 2005 droeg ze haar taken over en verdween ze uit het publieke beeld.

Vanuit haar appartement kijkt Mirjam den Boer-Neele op een kleurrijke tuin van de Dahliavereniging Leusderkwartier Amersfoort. Die kreeg ze er gratis bij, toen ze vanuit een statige woning aan de nabijgelegen Arnhemseweg naar deze plek verhuisde. Ouderen binnen de gereformeerde gezindte verbinden haar meisjesnaam nog altijd aan de Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind, waaraan ze 22 jaar leiding gaf. Nadat ze op 53-jarige leeftijd in het huwelijk trad met weduwnaar Joop den Boer uit Gouda, bleef ze voor hen Mirjam Neele. Een in steen gebeitelde naam.

„In 1993 zijn we getrouwd. Ik ben nooit op zoek geweest naar een man. Mijn werk betekende veel voor me, ik had een mooie vriendenkring, dierbare neven en nichten kwamen geregeld logeren, de feestdagen bracht ik door met mijn familie, in de vakanties maakte ik verre reizen. Maar ja, dan komt er iemand op je pad van wie je gaat houden. Het was wel even schakelen. Je bent lang gewend geweest zelf je zaken te regelen, dat moet je ineens samen gaan doen.”

Joop was vier jaar ouder en werkzaam geweest in de verkoop van grafische machines. „Het eerste halfjaar van ons huwelijk woonden we in mijn huis in Hoevelaken. Dat was voor hem heel saai. In Gouda was hij actief in de kerk, als ouderling. Daar woonden ook al zijn kinderen.

Na dat halfjaar zijn we naar de Arnhemseweg in Amersfoort verhuisd. Daar had hij een hele etage voor zichzelf, en kort daarop is hij weer ouderling geworden, in de Nieuwe Kerk. Doordat hij vervroegd was uitgetreden, dankzij een van de vele prepensioenregelingen van destijds, kon hij veel voor de kerk betekenen.”

Lees het hele interview met Mirjam den Boer-Neele in Terdege (nr. 1, 8 oktober 2024). Een los nummer is te bestellen in onze shop.

beeld: Tineke van der Eems