Het is een koude novembermorgen. De deur valt achter me in het slot en ik steek mijn hand op naar Luki, die met een kop koffie in de hand het raam opendoet.
Voor het eerst heb ik mijn winterjas uit de kast getrokken en te voet ga ik op weg naar de hogeschool voor Journalistiek, om daar de toets ´Culturele, politieke en economische ontwikkelingen´ te maken. Wat de Koude Oorlog en de ontwikkeling van jazzmuziek met mijn studie te maken hebben, heb ik nog niet ontdekt, maar een beetje algemene kennis kan vast geen kwaad. Normaal fiets ik naar school, maar vandaag heb ik elke seconde nodig om nog even door mijn volgekladde script te bladeren. Ik haal mijn oortjes uit de case, doe ze in en verbind ze met mijn telefoon.
Sommige mensen grijpen naar pepmiddelen zoals koffie of Red Bull voor dergelijke, stressige gebeurtenissen, maar ik luister het liefst oud-Nederlandse volksmuziek. ´Merck toch hoe sterck nu in 't werck sich al steld... ́, klinkt het luid in mijn oren, terwijl ik de acht fases van de Koude Oorlog in mijn hoofd nog een keer doorga. Ik recht mijn rug en lopend op de maat van de muziek, ploeg ik verwoed door de stapel papieren. Zoals altijd schrik ik me een hoedje als ik langs een huis kom, waar altijd een oud vrouwtje met haar neus tegen het raam naar voorbijgangers zit te koekeloeren.
Het is niet ver, dus ´Waar de blanke top der duinen´ en ´Piet Hein´ kan ik ook nog af luisteren. Tegen de tijd dat ik in de examenzaal aankom, voel ik me alsof ik nu eens even zal laten zien waartoe Nederland in staat is. Strijdvaardig ga ik zitten. Klaar voor de toets.
Jos, bekend van het vervolgverhaal Jenthe in Terdege, blogt vanuit Oostenrijk.
Lees eerdere afleveringen
-13057.png?width=144&height=68&crop=0%2C0%2C6720%2C4480&format=jpeg&dpr=1.0&signature=cd3421fb632cca8ba94899be8cc6ba9f731e770e)
