Marian Evers moest kinderen en kleinkinderen in Nieuw-Zeeland achterlaten

Marian Evers (57) heeft de vroege morgen al nuttig besteed. Ze is xylofoonles wezen geven en deed aansluitend boodschappen. Het laatste rekent ze tot haar taak, de muzieklessen bezorgen haar vreugde in het land van haar vreemdelingschap. Ze groeide op in het Gelderse Echteld, in een „huis-tuin-en-keukengezin.” „Mijn vader werkte bij het Centraal Boekhuis in Culemborg, mijn moeder was huisvrouw. We kerkten in de hervormde gemeente van Echteld. Jaap komt uit het buurdorp Ochten en behoorde tot de christelijke gereformeerde Pniëlkerk in Veenendaal.” Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot secretaresse. Ze vond werk op het gemeentehuis van Opheusden en maakte na twee jaar de overstap naar de Basisgezondheidsdienst in Tiel. „In die periode zijn we met de emigratieprocedure begonnen.” Het idee kwam van Jaap, chemisch analist van professie. „Het waren de jaren waarin kernraketten op Nederland gericht stonden en men klaagde dat het hier zo slecht was. Hij wilde een jaar in het buitenland werken om de situatie eerlijk te kunnen vergelijken, maar Amerika, Canada en Australië kwam hij niet in. Toen we verkering hadden, leerden we iemand kennen die over de hele wereld had gereisd. Hij wees ons op Nieuw-Zeeland en adviseerde te emigreren. Dat gaf meer zekerheid dan een werkvergunning. De voorwaarden van Nieuw-Zeeland waren destijds soepel. Je moest enige werkervaring hebben en een opleiding waarmee je kans maakte op een baan.” ## Trouwdag Om de emigratieprocedure gezamenlijk te kunnen doorlopen, planden ze vast een trouwdatum. „Tegen de fotograaf en de eigenaar van het restaurant waar we de receptie zouden houden, hebben we gezegd dat de trouwerij alleen doorging als we toestemming kregen voor emigratie. Anders zouden we ons verloven, want in Nederland had je ook toen niet zomaar een huis.” De toestemming werd verleend, dus de bruiloft kon doorgaan. Een maand na de grote dag vertrok het jonge paar naar de andere kant van de wereld. „Mijn ouders vonden het niet leuk, want ze bleven achter met één dochter, maar ze wilden ons niet tegenhouden. Mijn man komt uit een gezin met zeven kinderen, dus daar bleven er nog zes achter. Mijn schoonvader stimuleerde ons. Hij had graag naar Amerika geëmigreerd, maar dat zag mijn schoonmoeder niet zitten.” :::inline_image 1::: Van de man die hen op Nieuw-Zeeland attendeerde, kregen ze het adres van een diaken van de gereformeerde gemeente te Carterton. „Die had geregeld dat we de eerste weken bij iemand in het buurdorp Masterton konden inwonen. Nog geen zes weken na aankomst begon Jaap op het laboratorium van een zuivelbedrijf in Palmerston North. Daar heeft hij verschillende functies gehad. Hij is geëindigd als leidinggevend chemicus en hield zich onder meer bezig met internationale regelgeving.” ## Heimwee Van Masterton verhuisden ze naar een woning in een dorp nabij Palmerston North, zo’n 110 kilometer van Carterton. „De eerste maanden hadden we het gevoel op vakantie te zijn. In Nieuw-Zeeland kan de huur zo weer worden opgezegd, dus aan een huurhuis doe je alleen het noodzakelijke. Daardoor leef je ook wat vakantieachtig.” Ze vond een leuke baan als secretaresse op de afdeling moderne talen van de Massey University in Palmerston North. „Daar had ik het geweldig naar mijn zin. Toen na vier jaar onze eerste dochter werd geboren, ben ik ermee gestopt. Dat was even lastig, maar je krijgt er veel voor terug. ” Ze had wel behoefte aan een nevenbezigheid buitenshuis. „Een paar maanden voor de geboorte van onze eerste dochter zijn we terugverhuisd naar Masterton. Daar ging ik een morgen per week een meisje met een beperking begeleiden, op de school van de gereformeerde gemeente van Carterton.” :::author_streamer 1::: Nederland raakte steeds meer uit beeld. „Voor de emigratie hadden we afgesproken dat we terug zouden gaan als een van ons beiden heimwee kreeg. Daar had ik alleen last van tijdens de zwangerschappen. Dan spelen de hormonen je parten. Zodra de baby was geboren, verdween het verlangen naar Holland.” ## Docente Kerkelijk bleven ze de jaren door lid van de gereformeerde gemeente te Carterton. „Toen we in Palmerston North woonden, verbleven we tussen de diensten bij medegemeenteleden.” Jaap werd in 2008 verkozen tot ouderling en kreeg in 2017 de taak van lerend ouderling. Aanvankelijk ging hij eens per maand voor, later gemiddeld eens in de twee weken. Hij leidde ook huwelijks- en rouwdiensten. Innerlijk groeide bij de chemicus de overtuiging dat God hem riep voor het predikantschap. „Achteraf zag ik dat de Heere hem losmaakte van zijn werk. Ik voelde dat zijn hart ergens anders kwam te liggen. In 2018 maakte de Heere hem er door een reorganisatie helemaal los van; er kwam een einde aan zijn functie. In biddend opzien heeft hij toen geen andere werkkring gezocht, maar zich gericht op het kerkelijk werk binnen de gemeente. Daarnaast ging hij op afstand de CGO-E cursus van de Gereformeerde Gemeenten volgen.” :::inline_image 2::: De financiële terugval werd gecompenseerd door haar inkomsten. „Na de geboorte van de vijfde kon ik geen kinderen meer krijgen. Toen de muziekdocente van de school geopereerd moest worden, vroeg ze of ik haar een paar weken kon vervangen. Dat werden zes maanden. Het lesgeven vond ik zo leuk, dat ik online de lerarenopleiding ben gaan volgen aan een universiteit die deze mogelijkheid bood.” Na afronding van de studie kon ze voor twee dagen per week docente muziek worden aan de school in Carterton, een combinatie van een basisschool en een middelbare school. Haar liefde voor muziek werkte in het gezin aanstekelijk. „Onze oudste dochter speelt viool, de tweede piano en klarinet, de derde dwarsfluit, de vierde piano, trombone en orgel, de jongste altviool en piano.” ## Tussenstappen Jaap reisde in mei 2019 naar Nederland voor een bezoek aan het curatorium van de Gereformeerde Gemeenten. Het was voor Marian geen verrassing dat hij werd aangenomen. „De Heere doet geen half werk. Mijn man gaat nooit over één nacht ijs. Hij was er diep van overtuigd dat God hem riep.” :::author_streamer 2::: Zelf had ze de weg al een beetje uitgestippeld. „Ik hoopte dat hij de eerste twee jaar op afstand kon studeren. De twee jaren van proponeren moesten we dan naar Nederland. Daarna kwam er wellicht een beroep van Carterton.” Het pakte anders uit. „Drie weken nadat Jaap was aangenomen door het curatorium, nam ds. Vergunst het beroep van Carterton aan. Gedurende mijn hele leven heeft de Heere me stapje voor stapje gereedgemaakt voor wat komen ging. De overgang van de Nederlandse Hervormde Kerk naar de Gereformeerde Gemeenten zou enorm groot zijn geweest. Ik mocht een tussenstap maken. In onze verkeringstijd leerde ik de Christelijke Gereformeerde Kerken kennen. Pas in Carterton kwam ik in een gereformeerde gemeente.” ## Leiding De eerste anderhalf jaar veranderde er weinig. Jaap bleef op afstand studeren, nu aan de Theologische School in Rotterdam. „We kregen alle mogelijke medewerking van het curatorium en de school. In augustus 2019 is mijn man voor een aantal weken naar Nederland gegaan, om de opening van het studiejaar mee te maken en een aantal lessen te volgen. Daarna deed hij dat vanuit Nieuw-Zeeland, met behulp van de apparatuur die was aangeschaft. Ook daarin heb ik Gods leiding gezien. Toen een halfjaar later de coronapandemie uitbrak, waren de docenten van de Theologische School al gewend aan het doceren via Teams en was alle apparatuur aanwezig.” Vanwege het tijdsverschil zat Jaap tijdens de cursusdagen tot één uur in de nacht achter zijn computer, om de morgenlessen te volgen. De middaglessen werden voor hem opgenomen. In november 2019 ging hij opnieuw voor een paar weken naar Nederland. „Begin 2020 reisden ik, onze zoon met zijn vriendin en Kirsten, onze jongste dochter, mee. We konden terecht in dit huis, de pastorie van de gemeente van Capelle-West. Sinds december 2020 zijn we de vaste bewoners.” ## Piano De huisraad kwam pas half januari aan. Een hulpvaardige ouderling regelde tijdelijke inrichting van de woning, met spullen uit een kringloopwinkel. Vanwege een nieuwe lockdown moest dat halsoverkop. „Alles wat we nodig hadden, troffen we aan, tot een kaasschaaf en een dweil toe. Wat me het meest verwonderde, was de piano. Bezoeken afleggen was onmogelijk door de lockdown, internet hadden we niet, dus ik heb veel zitten spelen. „Wat gelooft gij van de voorzienigheid Gods?” Hij zorgt ook in de kleine dingen. Later bleek dat het die kringloopwinkel goed uitkwam als de piano van de vloer was. Toen ze alle spullen weer kwamen ophalen, mochten we het instrument houden.” Kirsten wilde medicijnen gaan studeren aan de Erasmus Universiteit, maar kwam niet door de voorronde. „Omdat ze hier totaal niet kon aarden, is ze teruggegaan naar Nieuw-Zeeland. Dat was voor mij opnieuw een klap. Emily, onze tweede dochter, was voor haar muziekstudie al eerder dan wij naar Nederland getrokken en daar gebleven. Dat vonden we destijds niet zo leuk, nu zijn we er blij mee.” ## Schuldgevoel Vanwege de coronapandemie was terugkeer naar Nieuw-Zeeland voor Kirsten niet eenvoudig. Toch lukte het. „In oktober 2021 ging onze zoon trouwen. We mochten daarnaartoe omdat we een permanente verblijfsvergunning hadden. Wel moesten we voor twee weken een quarantainehotel boeken. Dat ging wonderlijk voorspoedig. Kirsten kon intrekken bij een ambtsdrager van de gemeente in Carterton. Ook hierin zorgde de Heere weer.” De moeite om afscheid te nemen van Nieuw-Zeeland, bezorgde haar een gevoel van schuld. „Je man krijgt de mooiste taak die je bedenken kunt, maar ja, je blijft mens. Het gaat er ook niet om of je het makkelijk of moeilijk vindt, maar of je bereid bent te volgen. Ik weet dat ik hier moet zijn, omdat de Heere ons deze weg zo duidelijk wees. Die weg gáán is nog wat anders. Wel goed, maar niet altijd eenvoudig.” Het valt haar op dat dominees wel preken over Abraham, die door God werd geroepen en ging, maar nooit over Sara, die haar man volgde. „Jaap ging hier door met wat hij al deed, maar vollediger. Voor mij hield alles op: het werk op school, de contacten met collega’s en vrienden… Daar staat tegenover dat ik bijna altijd mee kon als Jaap ging proponeren, want we zijn maar samen. Vrouwen van proponerende studenten met kinderen zitten zondag aan zondag alleen met hun gezin. Er wordt vaak gebeden voor de studenten, maar hun gezinnen hebben Gods ondersteuning zeker zo hard nodig. ## Wennen Het kostte haar twee jaar om weer enigszins te wennen aan het kleinschalige van Nederland, de drukte van het verkeer en de steenmassa’s in de Randstad. „Nederland heeft mooie plekjes; Nieuw-Zeeland is overal mooi. Ook het klimaat is er fantastisch.” En dan waren er de praktische problemen rond de remigratie. „Waar zijn de winkels, waar verkopen ze de producten die je zoekt, hoe kom je aan een huisarts en een tandarts, hoe zit het met het kopen van een auto, hoe kom je aan internet… Alles is vreemd. Gelukkig zijn we fantastisch opgevangen door de gemeente van Capelle-West. Zolang we geen internet hadden, volgde mijn man de lessen in de kerkenraadskamer van de Moriakerk.” :::inline_image 3::: Na zijn beroepbaarstelling volgde het wachten op beroepen en het maken van een keuze. „Dat vond ik heel spannend. Alle grote beslissingen namen we altijd samen. Nu kon ik niks, alleen maar bidden. De Heere moest duidelijk maken waar Hij Jaap wilde hebben. Het werd Vlaardingen. Dat zag ik als antwoord op mijn gebed.” ## Zoektocht Het vinden van haar nieuwe positie ervaart ze nog steeds als een zoektocht. „Predikantsvrouw, wat is dat? Wat doe je wel en wat niet? Alle kennismakingsbezoeken hebben we samen gedaan. Ook de kraambezoeken en de huwelijkscatechese doen we met z’n tweeën.” :::author_streamer 3::: Tot haar verwondering kreeg ze ongezocht een muziekpraktijk. „Daar heeft de Heere in voorzien. Ik raakte bevriend met een vrouw uit de gemeente die vertelde dat hun jongste dochter alle huisgenoten gek maakte, omdat ze geen piano kon spelen, maar het wel steeds probeerde. Of ik haar les wilde geven. Eens in de week komt ze hiernaartoe. Een tante die dit hoorde, vroeg of ik haar dochter ook les kon geven. Intussen heb ik zo’n tien piano- en orgelleerlingen en een xylofoonstudent. God weet precies wat ik nodig heb.” Verder houdt ze de agenda voor haar man bij en doet ze alle administratie. „Om hem zo veel mogelijk te ontlasten. Als het mogelijk is, zou ik ook graag weer in deeltijd les gaan geven. Hopelijk komt er iets op mijn pad.” ## Kleindochters De oudste dochter is intussen met haar man en hun dochtertje naar Australië verhuisd. „Onze zoon en zijn vrouw hebben een meisje van tien maanden, dus er zijn nu twee kleinkinderen.” Het contact wordt onderhouden via WhatsApp. „Ik was vooral bang dat het moeilijk zou zijn om een band met de kleinkinderen op te bouwen, maar dat valt gelukkig erg mee. Aan Macey van twee kan ik rustig een paar bladzijden uit een boek over Nijntje voorlezen. Dan zit ze stil te luisteren. Zo nu en dan stel ik een vraag. „Kijk, hier is het oor van Nijntje; heb jij ook een oor?” Dan wijst ze ernaar. Zo heb je toch contact. Toen ik afgelopen zomervakantie in Nieuw-Zeeland was, accepteerde ze me meteen. Je zou ze wel graag wat vaker op schoot hebben, maar dat gaat nu eenmaal niet.” Ze beleeft het als een offer waar ze vrede mee heeft. „De Heere maakt het goed. Tijdens een preekbeurt van mijn man ervoer ik een diepe rust, zoals nooit tevoren. Dezelfde week hoorden we dat onze dochter zwanger was van ons eerste kleinkind.” Even slaan de emoties toe. „Op zo’n moment zou je bij haar willen zijn… De Heere wist wat ik nodig had, daarom gaf Hij me de zondag ervoor zo’n rust.” De hoop predikantsvrouw in Carterton te kunnen worden, liet ze los. „Als ik daaraan ga lopen denken, is mijn glas voortdurend halfleeg. Dat wil ik niet. Ik zie het liever als halfvol. Het is niet goed om het verleden te koesteren. De Heere vraagt ons om Hem in het heden te volgen, zodat Hij aan Zijn eer komt.”

Marian Evers moest kinderen en kleinkinderen in Nieuw-Zeeland achterlaten

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Marian Evers moest kinderen en kleinkinderen in Nieuw-Zeeland achterlaten

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram