Liefde voor nieuw leven

Een hele generatie zag Alie Roo al voorbijkomen in haar veertigjarige loopbaan als kraamverzorgster. Ze kraamde op meer dan 1200 adressen, soms tot wel vijf keer in hetzelfde gezin. Inmiddels komt ze bij jonge ouders die zelf als baby ook al door haar verzorgd werden.

Als Alie Roo (63) afgelopen mei haar veertigjarig jubileum viert, zetten de collega’s van kraamzorgorganisatie Naviva haar royaal in het zonnetje. Overweldigd voelt ze zich, maar ook gewaardeerd en geliefd. Het maakt haar klein. Daarom geeft ze op voorhand al aan: dit interview mag niet bedoeld zijn om haar op een voetstuk te zetten. Bij haar thuis op de bank in Staphorst onderstreept ze het herhaaldelijk. „Het gaat niet om mij. Ik heb het immers ook niet van mezelf?”

Biggetjes

Zo lang Alie zich kan heugen, heeft ze al hart voor de kraamzorg. Als 4-jarig meisje klimt ze bij ”buurvrouw Beerte” in het varkenshok. „Ik wilde zo graag de biggetjes geboren zien worden. Het mocht alleen als ik heel stil was. Ze liet mij de natte biggetjes droog maken.”

Toch kiest ze na de middelbare school voor een kantoorbaan. „Ik durfde me niet aan te melden voor de kraamzorg. Ik dacht dat ik het niet kon.” Na vier jaar kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Alie schrijft zich in bij het regionale kraamcentrum en begint aan haar opleiding: vier maanden in een internaat in Rijssen om de theorie te leren, te oefenen met poppen en huishoudelijk werk te doen. Daarna de praktijk in, eerst onder begeleiding en dan steeds meer zelfstandig.

Het kraamcentrum waarvoor ze werkt is dan nog kleinschalig, Alie werkt vooral in haar eigen woonomgeving. „Toen ik begon, was 80 procent van de gezinnen christelijk. Nu is dat andersom. De meeste gezinnen waar ik kom, zijn onkerkelijk. Dat komt ook doordat mensen nu kunnen kiezen uit meerdere kraamorganisaties. Christelijke gezinnen kiezen dan voor een organisatie die aansluit bij hun levensovertuiging.” Hoewel ze daar begrip voor heeft, blijft Alie zelf trouw aan de neutrale organisatie waar ze ooit begon. „Ik heb er nooit moeite mee gehad. Ik pas me heel gemakkelijk aan. Als de mensen bij wie ik kraam het aan mij vragen, zeg ik wel eerlijk dat ik gelovig ben.”

Rust

Geleidelijk zag de kraamverzorgster de afgelopen decennia haar rol veranderen. Minder uren zorg en minder huishoudelijk werk; dat lijkt een achteruitgang, maar het valt mee, vindt Alie. „Vroeger waren we veel drukker met wassen, koken en voor de andere kinderen zorgen. Dat is allemaal veranderd. Net als de rol van vaders. Die nemen nu veel meer taken op zich. Kraamvrouwen zijn sneller op de been, ouders zijn mondiger en beter ingelezen dan vroeger.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 5, 22 november 2022).

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen