Droge koeien

Voor een koe een kalfje krijgt, heeft ze twee maanden rust en hoeft ze geen melk meer te geven. Ze wordt dan drooggezet, en komt dan ook in een aparte groep met alleen droge koeien.

Om die rustperiode verzorgd in te gaan, neemt mijn boer ze eerst even apart. Vanuit de melkrobot kan hij ze separeren, zodat ze al naar de box lopen en niet teruggaan naar de groep die gemolken wordt.

Ze komen dan in de ´oude stal´. Hier staat een speciale box. In de box gaan ze niet voor hun pretje. De koeien zijn namelijk nogal gehecht aan hun vrijheid. Maar toch, als ze eenmaal geholpen zijn in die box, zijn ze vast blij met hun bijgewerkte klauwen. Het is de klauwbekapbox.

Mijn boer bekapt de koeien zelf. Dat doen niet alle boeren. Daar komt zo nu en dan iemand langs die van dat klauwbekappen zijn beroep heeft gemaakt. Mijn boer besteedt weer andere taken uit. Het insemineren bijvoorbeeld, waar ik de vorige keer over schreef. Maar voor dit klusje hoeft niemand langs te komen.

Zoals mensen naar de pedicure gaan, wel eens last hebben van ingegroeide nagels en hun nagels überhaupt netjes moeten bijhouden, moet de koe dat ook. Haar poten gebruikt zij veel. Ze loopt over de roosters, door de poep en de nattigheid. Het is dus belangrijk om die poten goed te verzorgen. Alleen kan zij het niet zelf, daarvoor heeft ze mijn boer nodig.

Standaard gebeurt dit dus voor het droogzetten. Maar mijn boer helpt de koeien ook zodra ze maar iets minder goed lopen.

Als ze dan eenmaal vast staan in de box, wordt de poot opgetild. Die klauwen worden natuurlijk niet met een nagelknipper verzorgd. Voor koeien is groter gereedschap nodig. Hij gebruikt een soort elektrische rasp, een mes en een grote tang.

Van het knippen en veilen voelt de koe niets, als het goed is. Het is net als je nagels. Alleen deze stukken zijn een stukje groter. Als mijn boer dan zo bezig is met het knippen, is er één die klaarstaat om die stukken op te vangen. Dat is de hond. Dat hoorn is een echte lekkernij voor haar. Ze staat er met haar neus bovenop.

Als er toch iets meer aan de hand is, bijvoorbeeld een ontsteking aan de poot, dan kan het zijn dat er een klosje nodig is om de poot te ontzien tijdens het lopen. Het klosje wordt onder de poot geplakt. Uiteraard moet de koe hier ook aan wennen, maar zo kan de poot genezen. Hebben ze meer rust nodig, dan mogen ze een poosje in het strohok. Daar is de ondergrond zacht en is er geen enthousiaste koe die haar plaagt omdat ze niet zo stabiel is. Een poosje verpleegafdeling zeg maar.

Nu weet je hoe mijn boer zijn koeien bij de benen neemt! Gelukkig komen ze allemaal weer op hun pootjes terecht. En als het dan weer voorjaar is, dan huppelen ze de wei in!

beeld: Tineke van der Eems