Jan-Kees en Afke vechten elke week tegen corona

Ze werken beiden met Covid19-patiënten, het echtpaar Van den Berge uit Alblasserdam. Afke (28) als verpleegkundige op de longafdeling, Jan-Kees (29) als arts. „We hebben veel meegemaakt, het afgelopen jaar.”

Thomas, een peuter van bijna vier, scharrelt heen en weer tussen beide ouders, terwijl zijn eenjarige zusje Sarah de vloer onveilig maakt. Jan-Kees en Afke zijn deze maandagmorgen allebei thuis, iets wat de laatste maanden niet vaak is voorgekomen.

Ze ontmoetten elkaar twaalf jaar geleden via een gezamenlijke vriendengroep. Afke woonde in Tholen, Jan-Kees in Krabbendijke. Afke deed de opleiding tot verpleegkundige, Jan-Kees studeerde geneeskunde. Het klikte, al was dat niet per se vanwege hun interesse in de zorg. Jan-Kees, lachend: „Dat vragen mensen heel vaak. Hebben jullie elkaar in het ziekenhuis ontmoet? is het dan.” Afke: „Ze zien, denk ik, gelijk een romance voor zich tussen een arts en een verpleegkundige. Maar zo is het dus niet gegaan.”

Als ze trouwen, studeert Jan-Kees nog voor basisarts. Afke werkt dan op de longafdeling van het ziekenhuis in Dordrecht.

Pas als Sarah geboren is, begint Jan-Kees met zijn specialisatie tot cardioloog. „Ik loop nu stage op allerlei afdelingen in het Ikazia Ziekenhuis in Rotterdam. Begin vorig jaar werkte ik op de spoedeisende hulp en zag daar de patiënten binnenkomen die waren besmet met corona. Na de zomer werkte ik op de longafdeling. En nu sinds januari op de intensive care. Stuk voor stuk afdelingen waar coronapatiënten liggen.”

Nu ze allebei met Covidpatiënten werken, gaat het thuis vaak over corona, zeggen ze. Afke: „We moeten soms opletten wat we aan tafel zeggen. Thomas krijgt er al iets van mee.” Jan-Kees: „Dan zegt hij bijvoorbeeld: Papa, moest je nog patiënten omdraaien vandaag? Want coronapatiënten die op de intensive care liggen en geïntubeerd zijn, moeten vaak van buik naar rug gedraaid worden of andersom. Dat heeft hij dus al door.”

Zelf heeft het stel het virus ook gehad. Haast onvermijdelijk, noemt Afke dat. „Ik heb het overduidelijk meegenomen uit het ziekenhuis. Waarschijnlijk toch een keer niet zorgvuldig genoeg mijn pak uitgedaan.”

Opmerkelijk was de reactie van de kleine Thomas toen Afke ziek werd. „Hij moest huilen toen ik positief werd getest. Heel verdrietig vroeg hij: Moet je nu naar het ziekenhuis? Door onze verhalen denkt hij dat iedereen die corona krijgt opgenomen moet worden.”

Reukvermogen

Het ziekteverloop was gelukkig mild bij het stel. Afke: „De eerste vijf dagen voelde ik me beroerd. Daarna werd Jan-Kees ziek.” Jan-Kees: „Ik heb heel lang last gehad van een verminderd reukvermogen. De vieze luiers van onze dochter rook ik bijvoorbeeld niet.” Afke: „Als ik de trap oploop ben ik nog steeds wel sneller buiten adem dan vroeger. Maar verder hebben we er gelukkig niets aan overgehouden.”

Lees het hele interview in Terdege (nr. 15, 14 april 2021).

beeld: Tineke van der Eems