Heimwee

Schotland is een schitterend land. Het is niet mijn eigen land. Ik weet niet of het ooit zo zal gaan voelen voor mij. Voor Grace en Mercy is dat anders. Best apart is dat. Vloeiend Nederlands sprekende Schotjes zijn het.

‘Mama, weet je waar mijn rubbertje is?’ vroeg Grace pas. Ik moest even nadenken. Toen besefte ik dat een ‘rubber’ in het Nederlands een ‘gum’ is!

Het ging zo goed, de laatste dagen, maar opeens was het er weer, zondagmorgen. Zomaar, volledig onverwachts. Eerst was daar die droom. Daar zat John weer. We gingen bijna scheiden, zo leek het. Ja, dat gebeurt ook in de dromen. Zo vreemd…

Heel wat keren heb ik gedroomd dat het helemaal niet goed zat tussen ons. Telkens deed ik er alles aan om het goed te krijgen. Vol hoop was ik dan. Zo’n goed huwelijk … dat moest wel weer goedkomen! Ik begreep niet waarom ik zulke nare dromen droomde. We hadden zo’n gouden huwelijk! Al is er natuurlijk in het beste huwelijk weleens wat…

Maar nu begrijp ik het wel.  John is zo onverwachts van me afgescheurd. Mijn brein lijkt het gewoon niet te kunnen verwerken. Wanneer raak je je man kwijt? Als je ruzie hebt… Als je uit elkaar gaat... En dat lijkt mijn brein te zeggen!

Het nare is dat bij het wakker worden de werkelijkheid nog veel erger is. Want het kan nooit meer goed komen. Nooit meer? Eenmaal zal ik hem weerzien.

En toen kwam het bericht dat mijn ome Kees overleden is…

‘Het jaar der vrijlating naakt’, die woorden waren bij hem geweest. Hij had zich afgevraagd voor wie het zo zou zijn, niet wetend dat hij spoedig zelf verlost zou worden. Weer iemand thuisgehaald. Ze leven. Eeuwig leven.

Het voelt niet altijd alsof mijn lieve John gestorven is. Hij is Thuis. Daar leeft hij verder.

Het ging allemaal wel. En toch … toen we zondagmorgen in de kerk de laatste verzen van Psalm 34 zongen, toen brak er weer iets. En zomaar opeens was daar het heftige verdriet weer.

De psalmen zoals wij die in de kerk zingen, zijn bijna letterlijk de tekst van de onberijmde psalmen!

Psalm 34:

The righteous cry unto the Lord,
he unto them gives ear;
And they out of their troubles all
by him delivered are.

(De rechtvaardige roept tot de Heere. Hij neigt Zijn oor tot hen; En zij zijn door Hem gered uit al hun ellende.)

The Lord is ever nigh to them
that be of broken sp’rit;
To them he safety doth afford
that are in heart contrite.

(De Heere is altijd dicht bij hen, Die een gebroken geest hebben. Oftewel: God is 't verbroken hart, / 't Verbrijzeld en bedrukt gemoed, / Te allen tijd’ nabij en goed, / In tegenheid en smart.

The troubles that afflict the just
in number many be;
But yet at length out of them all
the Lord doth set him free.

(En bij dit vers moet ik denken aan het Nederlandse vers: Veel wederwaardigheên, / Veel rampen zijn des vromen lot; / Maar uit die alle redt hem God; / ij is zijn heil alleen.)

He carefully his bones doth keep,
whatever can befall;
That not so much as one of them
can broken be at all.

Ill shall the wicked slay; laid waste shall be who hate the just. The Lord redeems his servants’ souls; none perish that him trust.

Ik moest zo aan John denken bij die laatste regels.  ‘De Heere verlost de ziel van Zijn knecht. Niemand gaat verloren die op Hem vertrouwt.’ Dan moet je toch blij zijn?

Ja, dat is ook zo, maar in plaats van blijdschap was er zo’n heimwee. Een heimwee dat zich niet liet verjagen.

Maar vandaag op school bleef dat heimwee weg. Bij alles wat ik doe, draag ik John met me mee in mijn hart.  En toch… op mijn werk kan ik echt blij zijn. Ik geniet enorm van het lesgeven aan een klas vol lieve leerlingen. Ik weet geen mooiere taak dan juf zijn.

En als ik Grace en Mercy zie stralen, omdat ze genieten, en omdat ze mama blij zien, dan ben ik zo’n dankbaar mens!

Daniëlle Campbell-Vogelaar bleef met haar dochtertjes Grace en Mercy achter, toen haar man, de Schotse dominee John Campbell, na een operatie in 2023 overleed.