Eigen stekje in hartje urk

Elise Bakker (26) uit Urk kocht een verwaarloosd minihuisje in het oudste gedeelte van Urk en knapte het volledig op. Het heeft geen voor- of achtertuin, maar dat neemt de Urker voor lief. „Ik heb het strand en de dijk tot m’n beschikking, die zie ik als mijn achterstraat.”

Als een verborgen pareltje ligt Elises huisje in de oude dorpskern van Urk. Ingesloten, dan wel beschermd door een keur aan karakteristieke Urker onderkomens, als een onmisbare schakel in een uniek labyrint.

De oppervlakte van het perceel waar haar huisje op staat mag dan slechts 34 vierkante meter beslaan, Elise is trots als een pauw op haar eigen stukje Urk. Een entree kent haar bescheiden optrekje niet. Visite valt letterlijk met de deur in huis; staat via de enige deur die haar onderkomen rijk is direct voor het aanrecht in het smalle keukentje. En dat is direct ook een van de weinige heikele punten van haar huisje, vindt Elise. „Ik mis een halletje waar ik schoenen en jassen kwijt kan. Naast de deur heb ik een kleine kapstok gemaakt, maar die is niet berekend op meerdere jassen. Dat is vooral in de winter, met winterjassen en sjaals, wat onhandig.”

Het weerhield Elise er niet van om bijna twee jaar geleden de woning uit 1900 te kopen. Dat deed ze na een lange zoektocht naar een eigen stekje. Een tante tipte haar dat het huisje in het beschermde dorpsgezicht in de verkoop zou komen. Vanwege de gewilde locatie kwam Elise direct in actie. „Ik ben een echte Urker en wilde graag op Urk blijven. Mijn ouders wonen er, net als mijn acht broers en zussen, en ik werk in een boekwinkel in het centrum.”

Elise wijst richting het IJsselmeer, enkele straten verderop. „Het is hier supergezellig, je bent zo bij de dijk en de haven. Ik was het al gewend om ’s zomers na mijn werk een rondje langs de haven te lopen. Dan eet ik daar m’n brood. Dat geeft elke keer weer een vakantiegevoel.”

beeld: Renate Bleijenberg-van Leeuwen