Een jaar oorlog in Oekraïne

In de nacht van 23 op 24 februari 2022 komen rond een uur of vier ‘s morgens de eerste berichten naar buiten: Rusland is Oekraïne binnengevallen. Een jaar later blikt Terdege terug met een gezin dat vluchtte, een hulpverlener die door de Russen ernstig gemarteld werd en met Nederlanders die betrokken zijn bij vluchtelingenopvang.

Michael Ivanov woont en werkt in de Alblasserwaard: „We leven bij de dag en hebben het hier heel goed naar onze zin”

Met zijn vrouw en vier kinderen in de leeftijd van 2 tot 9 jaar, woont Michael Ivanov (34) al bijna een jaar in Nederland. In Nieuw-Lekkerland heeft het gezin een tweede thuis gevonden.

„Ik ben God heel dankbaar, want Hij heeft ons alles weer gegeven: huis, werk, kerk en school. Ongelooflijk.”

Michael verblijft met de zijnen in Charkov als Rusland eind februari 2022 op drie plaatsen Oekraïne binnenvalt. Het huis van de fotograaf/videograaf bevindt zich in een van de buitenwijken van de grote stad, die de Russen willen veroveren.

„Ons leven crashte”, zo blikt hij terug. „We zagen steeds meer mensen rondom ons vluchten en waren in shock. We wisten niet waar we naartoe konden gaan, volgden dagenlang de berichten vanuit onze woning.”

Zijn ouders en zus vertrekken naar Duitsland, zijn schoonouders blijven.

„Tot een lid van onze baptistengemeente me wees op Nederland. Ze was in Polen opgepikt door een groep Nederlanders en liet me weten dat we in Nieuw-Lekkerland welkom waren.”

Via Roemenië komen ze op 9 maart aan in de Alblasserwaard, waar ze worden ondergebracht in een boerderij. „Later hebben we een eigen woning toegewezen gekregen.”

De boer laat Michael op het bedrijf verschillende werkzaamheden verrichten, maar heeft al snel in de gaten dat dat niets voor Ivanov is. Hij brengt Michael in contact met fotograaf Cees van der Wal in Alblasserdam. „Daar kon ik mijn vak uitoefenen.”

Michael krijgt in augustus een contract en werkt nu wekelijks vier tot vijf dagen voor Van der Wal Fotografie en Film. Hij is vooral druk met bedrijfsvideo’s, ondersteunt bij studio-opnames van livestreams en fotografeert en filmt bij bruiloften. De Oekraïner spreekt inmiddels een beetje Nederlands en werkt vaak met een vertaalapp. „In Charkov ben ik met de Russische taal opgegroeid. Momenteel is het in mijn hoofd een mix: Russisch, Oekraïens, Engels en Nederlands.”

Ook zijn vrouw en kinderen spannen zich in om Nederlands te leren. „Vooral de kinderen gaat dat gemakkelijk af.” Lachend: „Ze nemen afscheid van me in het Hollands.”

Aanvankelijk verblijft er een grote groep Oekraïners in Nieuw-Lekkerland en bezoekt Michael met zijn gezin de hervormde kerk. „Het is lastig om de diensten te volgen, ook al is er vertaling. Bij mij thuis hebben we een tijdje diensten voor een kleine groep georganiseerd. Nu luisteren we meestal online naar diensten in de Oekraïne, maar we hopen snel te integreren, want kerkgang is heel belangrijk.”

In de Oekraïne had hij wat betreft de opvoeding andere problemen. „Mijn vrouw gaf thuis les aan onze kinderen en ook wel andere. Wiskunde en andere vakken zijn op de scholen daar prima, maar ze leren er ook slechte dingen. Bijbellessen worden er niet gegeven. Nederland is geweldig. Er is structuur, de kinderen leren Bijbelse geschiedenissen en versjes.”

Volgde hij het verloop van de oorlog aanvankelijk van uur tot uur, nu is dat wat minder geworden. „Ik heb echt geen idee wanneer het afgelopen kan zijn. Zolang de machthebbers in Rusland graag vechten, zal het doorgaan.” Over de toekomst wil hij niet te veel nadenken. „Of we ernaar verlangen om terug te kunnen gaan? Ik weet het echt niet. We leven bij de dag en hebben het hier heel goed naar onze zin.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 12, 28 februari 2023). In dit artikel komen ook aan het woord: