Hij gebruikt straks geen gas meer, wekt zelf elektriciteit op en spoelt toiletten door met regenwater. Hydroloog Huibert de Vries (31) pakt zijn uit 1960 daterende huis in Gouda aan met een grondigheid die menig klimaatdrammer zou doen verstommen. Gedreven, enthousiast en toch ook nuchter. ”Ik zal dit zeker niet allemaal terugverdienen.”
Voor de deur van de hoekwoning aan het Schweitzerplein staat een grote tankwagen van een in bodemisolatie gespecialiseerd bedrijf. Via dikke slangen worden korrels, gemaakt van gerecycled materiaal van afval van de waterzuivering, onder de kruipruimte geblazen.
In de gestripte woonkamer, het toneel van de chaos die alleen bouwvakkers kunnen veroorzaken, is het enige huiselijke element een blauw geschilderd bordje aan de wand. „Niet waar ik ademhaal maar waar ik liefheb, leef ik” staat erop.
Op verschillende plaatsen is de vloer opengebroken. De chauffeur kijkt toe als zijn collega, voorzien van een stofmasker en gehuld in een speciaal pak, onder de houten vloer de bodem van een korrellaag voorziet.
%20site.jpg?width=575&height=322&crop=0%2C0%2C1985%2C1297&format=jpeg&dpr=1.0&signature=16c4fd0e38c5e16c9357c2f14b015b8acc8a0d49)
%20site.jpg?width=288&height=161&crop=0%2C0%2C1998%2C1381&format=jpeg&dpr=1.0&signature=d2dc3790dd5b0f4ca25ecce16673814275218f3b)
