Ds. J.B. Huisman kwam vanuit hectisch Amsterdam in een stille studeerkamer

De nieuwe studeerkamer was voor ds. J.B. Huisman (53) even wennen. Die is kleiner dan het werkvertrek in zijn vorige pastorie, maar wel praktisch. Bezoek kan hij via een eigen ingang ontvangen. Dat voorkomt inbreuk op de privacy van de kinderen, al zijn die inmiddels gewend aan het feit dat hun vader predikant is in plaats van staflid bij een grote zorginstelling. Na de opleiding accountancy aan de heao studeerde de predikant van de gereformeerde gemeente te Ede in de avonduren door, naast zijn baan bij een klein accountantskantoor. Al snel trad hij in dienst van het veel grotere KPMG, waar hij zich als registeraccountant specialiseerde in de zorgsector. Na negen jaar maakte hij de overstap naar een organisatie met zorginstellingen door het hele land. De laatste zes jaar van zijn financiële loopbaan was hij verbonden aan Amstelring, een stichting voor ouderenzorg, thuiszorg en gehandicaptenzorg met locaties in Amsterdam en omgeving. „Binnen het managementteam was ik verantwoordelijk voor financiën, vastgoed en facilitaire zaken.” ## Roeping Het kerkelijk leven op ambtelijk niveau was hem onbekend. „Met mijn vrouw en kinderen ging ik trouw naar de gereformeerde gemeente van Amersfoort; ouderling of diaken ben ik nooit geweest.” Een preek van ds. W. Visscher zette hem in februari 2012 krachtdadig stil op zijn levensweg. „Hij bediende het avondmaal, hield de beker omhoog en vroeg: „Waar dorst u naar? Als u naar de wereld dorst, gaat u voor eeuwig verloren.” Dat sloeg in. De zondag daarop hadden we leesdienst en werd een preek van de onlangs overleden ds. J.S. van der Net gelezen. Die stelde precies dezelfde vraag. Alles kwam daardoor in een ander licht te staan. In korte tijd wilde de Heere me veel leren en volgde de roeping, vanuit 1 Samuël 13. „De Heere heeft Zich een man gezocht naar Zijn hart en de Heere heeft hem geboden een voorganger te zijn over Zijn volk.” Tijdens het lezen van dit hoofdstuk na de maaltijd kwamen die woorden met een enorme kracht bij me binnen.” >„Ik verzette me met hand en tand, want mijn plannen waren totaal anders” ’s Avonds werd hij met dezelfde tekst geconfronteerd, nu vanuit het dagboekje van de kinderen. „In de zomermaanden kwam de Heere er geregeld op terug, onder meer met woorden uit Jesaja. Ds. Visscher ging preken over de roeping van Mozes. Het werd steeds duidelijker voor me wat de Heere van me vroeg, maar ik verzette me met hand en tand. Mijn plannen waren totaal anders. Ik zat in een traject voor toetreding tot de raad van bestuur en genoot van mijn dynamische werk: zaken regelen bij de gemeente, met vakbonden aan tafel, bouwprojecten voorbereiden… Ik houd ook van de hectiek van Amsterdam en de volksaard van de Amsterdammers. Je kunt daar echt jezelf zijn.” ## Gebroken Echtgenote Anneke wist van de roeping waarmee hij liep. En van zijn weerstand. „Ze heeft meer dan eens op haar knieën gelegen om te bidden of de Heere me wilde breken. Niet dat ze zo graag predikantsvrouw wilde worden, maar zij voelde dat ik de Heere tegenwerkte. Als het in de kerk over roeping ging, raakte ik heel geïrriteerd. De Heere heeft veel werk aan me gehad. Hij brak mijn verzet met een leespreek over Jona. Het was alsof Hij tegen me zei: moet het dan ook met jou zo?” Zijn eerste deelname aan het heilig avondmaal was voor ds. Visscher reden om hem een bezoek te brengen. „Hij zat stil te luisteren naar wat ik vertelde en zei toen: „Werp het net maar uit aan de andere kant.” Ik zat nog te veel in mezelf te wroeten. Toen ik hem vroeg of de Heere me mogelijk riep voor het predikantschap, was zijn reactie: „Iedereen bij wie de Heere werkt, wil predikant worden. Als het echt van Hem is, komt Hij er wel op terug.” Dat gebeurde ook. Op een gegeven moment kon ik geen kant meer op. In april 2013 ging ik naar de kerkenraad voor een attest; gewillig gemaakt. Dat gaf een geweldige rust. Heel ontspannen reisde ik naar het curatorium, met de gedachte: het is goed wat de Heere doet. Hij bepaalt of ik in Amsterdam blijf of word toegelaten tot de Theologische School.” ## Dierentuin Tot zijn verwondering beslisten de curatoren positief. Daarmee was de weg naar de opleiding aan de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten geopend. Voor zijn vrouw kwam het niet als een verrassing, voor de kinderen was het een behoorlijke omschakeling. „Een van hen vroeg: „Gaat u nou de hele dag in het zwart lopen, ook als we naar de dierentuin gaan?” Dat zagen ze niet zo zitten. Vanaf het begin heb ik me voorgenomen mezelf te blijven. Mocht ik al vreemd gedrag gaan vertonen, dan roept mijn vrouw me zeker tot de orde.” >„Een van de kinderen vroeg: „Gaat u nou de hele dag in het zwart lopen, ook als we naar de dierentuin gaan?” Zijn collega’s typeerden de onverwachte wending in zijn carrière als ”gaaf!” „Ze snapten er niks van, maar vonden het mooi dat ik alles voor die roeping opgaf. Dat typeerde de collegiale sfeer. Mijn vader had het er moeilijker mee. Voor zijn idee gaf ik acht jaar studie op. Dat veranderde pas toen ik examen deed voor de classis, waarbij hij aanwezig was. Toen kreeg hij vrede met de verandering.” :::photo_gallery 1::: In september 2013 begon de registeraccountant aan de studie in Rotterdam. De verandering was immens. „Vanuit een bruisende baan zit je ineens met een paar medestudenten in de schoolbanken. Of in je eentje thuis. Dat doet wat met je, ook psychisch. Soms dacht ik dat ik gek zou worden van de stilte. De studie ervoer ik niet als moeilijk, dus ik was met alles vrij snel klaar. Hoe vul je dan je tijd? Je kunt niet de héle dag lezen. Het contact met de medestudenten die in hetzelfde jaar waren toegelaten, was gelukkig heel goed. Karakterologisch zijn we totaal verschillend, maar dat heeft de onderlinge verhouding nooit in de weg gestaan. Omdat zij alle drie al jaren ouderling waren, konden ze mij wat wegwijs maken in het kerkelijke leven.” ## Uitje Niet alleen sociaal, ook financieel waren de consequenties van de overgang naar het nieuwe bestaan fors. De toelage voor de studenten was van een ander niveau dan het inkomen waaraan hij gewend was. „Mijn vrouw moest na jaren weer gaan werken, dat was voor haar niet eenvoudig. Het ging, doordat mijn ouders en schoonouders ons geweldig hebben bijgestaan. Als Anneke ging werken en ik naar Rotterdam moest, stonden ze om zeven uur voor de deur.” Het contact met de docenten van de Theologische School was anders dan hij had verwacht. „Tot mijn verrassing was er veel ruimte voor humor. Ds. Moerkerken, destijds de rector, was bijzonder hartelijk, had een grote mensenkennis en stónd echt voor zijn studenten. Van leidinggevend manager was ik ineens weer student, maar daar heb ik me gewoon in gevoegd. Als ik eens een dip had, liep ik naar bibliothecaris Ron Bal. Daar kon je altijd terecht en hij trok je er wel weer uit.” Een welkome afwisseling was het catechiseren op maandag in de thuisgemeente. „Daar ben ik het eerste jaar al mee begonnen. Later kwam de belijdeniscatechisatie in Nijkerk erbij, op donderdagavond.” Tijdens het derde studiejaar, waarin hij mocht gaan proponeren, schoof zijn mentor, ds. P. Mulder, hem wat extra beurten toe. „Daarnaast bleef ik catechiseren. Dat was een uitje voor me.” ## Nuchtere raad Zijn eerste preek hield hij in Beekbergen. Een ouderling in de gemeente had twee adviezen. „Ik hoor het hem nog zeggen. „Denk erom: niet te lang bidden. Je hoeft God niet voor te schrijven wat Hij moet doen. Dat weet Hij zelf wel. Vraag vooral of je Zijn eer mag bedoelen. En als je het onder het preken niet meer ziet zitten, stop je gewoon.” Ik stond even perplex, maar het was een nuchtere raad. Ik heb gepreekt over de ene Naam onder de hemel gegeven, vanuit Handelingen 4 vers 12. Mijn vrouw en kinderen waren er ook. Ze vonden het spannend, maar het viel gelukkig mee.” Spreken voor publiek was de ex-accountant door zijn oude beroep gewend. „Bij mij werd de spanning vooral veroorzaakt door de inhoud van de boodschap. Je houdt geen presentatie; het is Gods Woord dat je uitdraagt.” Zijn eerste ervaring in het pastoraat deed hij op onder leiding van ds. L. Terlouw, destijds docent pastoraat. „We gingen samen naar iemand die was opgenomen in een kliniek voor verslaafden. „Jij voert het gesprek, ik doe het gebed”, zei ds. Terlouw onderweg. „Dat was even schrikken, maar zo leer je het snelst. Tijdens de terugreis gaf hij aan wat er goed ging en wat beter kon. Voor bezoeken aan ernstig demente ouderen adviseerde hij me om een foto mee te nemen, bijvoorbeeld van het kerkgebouw waar ze hadden gekerkt. Om zo toch iets van een gesprek te krijgen. „Lukt dat niet, dan ga je gewoon psalmversjes met ze zingen.” Dat doe ik nog steeds. Mensen met wie je geen enkel contact meer kunt krijgen, beginnen vaak bij de tweede of derde regel mee te zingen. Dan ga je toch blij naar huis.” ## Blijde boodschap In september 2017 rondde hij de studie af. Van de beroepsbrieven die binnenkwamen, las hij alleen de aanhef. „Ik wilde niet dat materiële factoren een rol zouden spelen in mijn beslissing. Het werd Ermelo. Die gemeente bond de Heere op mijn hart en Hij bevestigde met Zijn Woord dat ik ernaartoe moest. Voor mijn vrouw was het een gebedsverhoring. We bleven in dezelfde streek, dus het gezin kon bij elkaar blijven. Zelf ervoer ik het afscheid van de Theologische School als een terugkeer naar de gewone wereld, al heb ik de lessen als zeer waardevol ervaren.” >„Ik beweer niet dat ik goed kan preken, ik durf wel te zeggen dat ik er veel voor studeer” Met dankbaarheid denkt hij aan de jaren in de Veluwse gemeente. „We hebben er veel liefde en hartelijkheid ontvangen. Nog belangrijker; er was opening in de prediking en de Heere wilde Zijn Woord zegenen. In Ede is dat niet anders, dat verwondert me elke keer weer. Ook aan de voorbereiding van de preken beleef ik veel vreugde. Ik weet me geroepen om de gemeente te onderwijzen. Daarom is preken voor mij het ontleden van de tekst. De bevinding moet uit de exegese voortkomen en er niet opgeplakt worden. Ik beweer niet dat ik goed kan preken, ik durf wel te zeggen dat ik er veel voor studeer. En dat Christus me dierbaar is. Hij moet in het middelpunt staan. Over onszelf valt niets goeds te zeggen, maar de verkondiging van het heil in Hem is een zeer blijde boodschap. Het geeft diepe vreugde in het hart om Hem te mogen uitstallen. Daarom past het niet om met gebogen hoofd over de wereld te gaan. De kribbe hing niet in de lucht, maar stond op aarde, zodat ieder erbij kan.” ## Nuchterheid Bij het onderzoek van de Schriften ervaart hij vooral de werken van Calvijn als een goudmijn. Tijdens de theologische studie leerde hij ook de puriteinen kennen. Die veroverden zijn hart. „Door hun helderheid en de wijze waarop ze dingen uitdrukken. Ook de recent uitgekomen verklaring van Thomas Scott vind ik bijzonder waardevol. Voor de belijdeniscatechisatie gebruik ik onder meer ”Christen zijn in het dagelijks leven”, van Ryle, een man voor wie ik veel waardering heb gekregen. Voor mijn persoonlijk geestelijk leven heb ik veel aan Octavius Winslow. Die kan de dingen zo mooi en teer zeggen.” Van zijn vorige loopbaan heeft hij alleen indirect nog profijt. „Ik heb een stukje zakelijkheid en nuchterheid behouden en doorzie snel onwenselijk gedrag, ook op kerkelijke vergaderingen. Dat heeft me wel teleurgesteld. Ik denk weleens terug aan de open sfeer bij Amstelring. Ik mis ook de hectiek van Amsterdam en de omgang met publiek van allerlei pluimage, maar gelukkig staat er veel tegenover. De vreugde in de dienst van God. Die gaat alle andere vreugde te boven.”

Ds. J.B. Huisman kwam vanuit hectisch Amsterdam in een stille studeerkamer

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Ds. J.B. Huisman kwam vanuit hectisch Amsterdam in een stille studeerkamer

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram