„Het Woord van God zelf is de beste evangelist”

Als kind had Hans IJsselstein al het verlangen om aan onbereikte volkeren het Evangelie te brengen. In 2017 ging die wens in vervulling, in Cambodja. „Belangrijk is dat je goed luistert naar de weinige lokale christenen en naar pioniers die er al lang werken.”

Vanwege aanpassing van hun woning verblijven ds. Hans IJsselstein (58) en echtgenote Annemieke (57) tijdelijk in de pastorie van de vacante gereformeerde gemeente van Vlissingen. De inrichting is basaal, maar voor het echtpaar luxe genoeg. In Cambodja waren ze het soberder gewend.

Hoewel de predikant van de gereformeerde gemeente te Kapelle-Biezelinge een groot deel van zijn leven werkzaam was als zendingsarts in Nigeria, zendingspredikant in Papoea en gemeentepredikant in Nederland, weet hij zich voor alles zendingspionier. „De onbereikten in deze wereld zijn op mijn hart gebonden, van mijn jeugd af.” In zijn definitie gaat het daarbij om mensen die geen Bijbel hebben, nooit christenen ontmoeten en ook niet de gelegenheid hebben om fysiek met hen in contact te komen. „Wereldwijd zijn dat er 3,4 miljard. Dagelijks sterven 158.000 mensen die nooit iets van het Evangelie hoorden. Zulke getallen grijpen me aan. Daarom heb ik destijds de Zending Gereformeerde Gemeenten gevraagd me naar China te sturen, maar het werd Papoea.”

In 2017 werd hij alsnog als pionierszendeling uitgezonden, naar Cambodja. Anders dan in Nigeria en Papoea wachtte daar geen team dat hem wegwijs kon maken. „Als echtpaar ben je in zo’n situatie volledig op elkaar aangewezen. Voor pionierszending is een harmonieus huwelijk, waarin de onderscheiden gaven en genadegiften van vrouw en man tot ontplooiing komen, een eerste voorwaarde. De mensen bij wie je komt, hebben geen weet van een predikant of zendeling. Ze zien twee mensen, die ze ook nog met een zekere argwaan benaderen. Je persoonlijke gedrag en je samenleven als echtpaar is bepalend. Zeker als je de taal nog niet beheerst.”

„We zijn echt Tik en Tok geworden”, lacht Annemieke.

Voorbereidingstijd

De jaren die eraan voorafgingen, beschouwt zij nu als een periode van vorming. „Ik zag het niet zitten om naar China te gaan, maar had het in tegenstelling tot Hans in Papoea heel goed naar mijn zin. Toen de weg daar doodliep, had ik geen voorwaarden meer. Ik was bereid om te gaan naar elke plek waar de Heere ons wilde hebben en was dankbaar dat we naar Cambodja mochten. We weten intussen over en weer hoe we in elkaar zitten. Hans geniet vanaf dag één van een nieuwe cultuur, ik moet altijd even wennen.”

Lees het hele artikel in Terdege (nr. 3, 31 oktober 2023).

beeld: Willemiene Smits