De kno-arts was niet onvriendelijk. ‘Ik ga eerst even in uw goede oor kijken, mevrouw.’ Net op het moment dat ze met haar ‘kijker’ (geen idee hoe zo’n ding heet. Een soort oorzaklampje. Je weet wel) in mijn oor ging, knikte ik. Het oorzaklampje prikte tegen mijn oorschelp. ‘Sorry,’ zei ik, in het besef dat de opmerking van de arts geen vraag maar een mededeling was. Zij lachte, ik ook.