Als vrijdagmiddag de werkweek ten einde is, ga ik er nog even op uit om wat ingrediënten voor de sla en augurken te kopen. Ik ben mijn hele leven al verzot op deze zure lekkernij. In de zomer meld ik me geregeld bij de haringkraam. Meestal niet voor vis, maar wel voor een zure bom. Bij de supermarkt hebben ze momenteel de lekkerste. Aangezien de voorraad slinkt, is het de hoogste tijd om die aan te vullen.
Hoewel het maar een klein eindje naar de winkel is, pak ik toch de fiets. Ik heb er vandaag al een uurtje wandelen op zitten. Als ik het winkelwagentje wegzet, regent het een beetje, dus ik besluit een korte pauze te nemen. Ondertussen knabbel ik met veel genoegen aan een kaasstengel.
Het blijkt maar een klein buitje; ik ga op huis aan. De tas met boodschappen is te zwaar om aan het stuur te hangen en krijgt een plaatsje op de bagagedrager. Eén hand houdt de tas in toom, de andere heb ik aan het stuur. Zo aanvaard ik de terugreis.
Vlak bij huis is een zijstraat. Uit die zijstraat komt een auto. Ziet-ie mij wel of ziet-ie mij niet? Ik weet het niet. Ik neem het zekere voor het onzekere en knijp in de rem. Rijd ik te hard of knijp ik te hard? Ik zal het nooit weten. Wat ik wel weet, is dat mijn fiets het welletjes vindt. Hij gooit me uit het zadel. In een split second bereid ik me voor op de landing na een vrije val. De tas met boodschappen gooi ik weg. Met een doffe klap komt hij op straat terecht. Mijn landing valt niet mee. Ergens in de buurt van mijn rechterknie raakt mijn onderbeen de trottoirband. Klapbabber!
Een lichaam met een netto gewicht van één tiende ton en nog een beetje landt hemelsbreed zo’n 80 meter van mijn woonkamer op de keien. Daar lig ik! Met een ontstellende zekerheid dringt zich de waarheid aan me op: Dit is niet goed. Dit is helemaal niet goed!
Het heeft er alle schijn van dat ik mijn been gebroken heb en dat het niet zomaar een breuk is. Voor mijn gevoel zwabberde het onderbeen als laatste naar beneden en nu lijkt het nog steeds niet vast te zitten. Geschrokken ben ik eigenlijk niet. Wel bekruipt me het gevoel dat dit niet-voorziene voorval verstrekkende gevolgen heeft.
Het zat B. Rekebeen niet mee, afgelopen voorjaar. Hij maakte een val die grote gevolgen had. Deel 1: boodschappen doen.
beeld: Unsplash
Abonneer je op Terdege magazine
Nu slechts 9,95 p/mnd
